δεν θέλω
όταν περνάνε οι χειμώνες
τα καλοκαίρια μας να φτάνουνε γυμνά
θέλω την άνοιξη
ν’ ανθίζουν οι λειμώνες
φωλιές να στήνουνε στα βιαστικά
κυνηγημένα του ουρανού τα πετεινά
δεν θέλω
και τα λόγια που δεν είπα
να δείχνουνε αιώνες μακρινά
θέλω να φτάσει κάποτε η ώρα
που όλα θα μοιάζουνε αληθινά
αγαπημένα τ’ ουρανού τα πετεινά
δεν θέλω
και την τελευταία ώρα
που θα ’μαι όρθιος πάνω στη γη
να κλαις περίλυπη
όταν θυμάσαι
πως σ’ είχα αγαπήσει στη ζωή
ερωτευμένοι
μες την σκοτεινή την εποχή
Ακούστε το ποίημα μελοποιημένο από τον Σταμάτη Κρανουνάκη:
Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο το 1954. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει στην Αθήνα όπου και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Τον Οκτώβριο του 2019 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «77 στροφές μιας ανάσας».
Φωτογραφία: Άννα Γουβιανάκη

Υπέροχο. Να ειναι οι σκέψεις σου αστείρευτες και να μας ταξεδευεις στο χρόνο…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υπέροχο. Να ειναι οι σκέψεις σου αστείρευτες και να μας ταξεδευεις στο χρόνο…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Φωλιές στήσαν στα βιαστικά» οι Λέξεις και οι Νότες του ποιήματος, στην ψυχή…για να μείνουν!
Εξαιρετικό! «Μες στην σκοτεινή εποχή» που τρέχουμε…Φως!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!