Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ΄ναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα ο βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι΄αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.
Κι αν πιούν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι’ από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται.
Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
Θέλουν-μα δε βολεί να λησμονήσουν.
(Από τη συλλογή «Λορέντζου Μαβίλη, Άπαντα τα ποιήματα», εκδόσεις Δαμιανός, 2009. Το ποίημα έχει μεταγραφεί σε σύστημα μονοτονικό)
Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε το 1860 στην Ιθάκη. Ήταν Ελληνοϊσπανός λυρικός ποιητής και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων. Ο παππούς του, εκ πατρός, ήταν πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα, όπου πέρασε και ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Η μητέρα του ήταν ελληνικής καταγωγής. Το 1880 αποφάσισε να πάει στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία και φιλοσοφία. Κατά την παραμονή του στη Γερμανία ασχολήθηκε με τη σύνθεση λυρικών ποιημάτων (κυρίως σονέτων) και σκακιστικών προβλημάτων. Το 1896 ο Μαβίλης συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης, πολεμώντας μαζί με τους αντάρτες στα κρητικά βουνά. Το 1897 κατά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο συγκέντρωσε εβδομήντα Κερκυραίους εθελοντές και πήγαν να πολεμήσουν στην Ήπειρο, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι. Τα έξοδα της εκστρατείας των εθελοντών κάλυπτε ο ίδιος. Το 1909 έγινε ο ενθουσιώδης κήρυκας του ξεσηκωμού και το 1910 εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας. Στις 28 Νοεμβρίου του 1912 έγινε επικεφαλής του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών και την επόμενη μέρα (29 Νοεμβρίου 1912) σκοτώθηκε στη Μάχη του Όρους Δρίσκου, κοντά στα Ιωάννινα, κατά τον Πρώτο Βαλκανικό πόλεμο.
BookSitting 