Δένουν με κάτι σύρματα τα χρόνια κι ύστερα
μπρος σ’ έναν καθρέφτη βάφουν με μαύρο μίνιο τα μαλλιά.
Όμως τα σύρματα σκουριάζουν,
μπαίνουν βαθιά στα μάγουλά μας.
Τα φιλιά παύουν να τριγυρνούν στο κρεβάτι
και οι πεταλούδες που έσπρωχναν τα δυο σώματα
στον έρωτα,
γίνονται νυχτερίδες που σκεπάζουν το φεγγάρι.
Ο Πασχάλης Κατσίκας (Reutlingen της Γερμανίας, 1971), ζει στην Κομοτηνή από το 1977. Εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και στην εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Τεταρτημόρια (εκδ. Παρατηρητής της Θράκης, 2019), Ρετάλια (εκδ. Γράφημα, 2020), Το κοιμώμενο τσίρκο (Εξιτήριον, freee-book, 2021).

Δένουν με κάτι σύρματα τα χρόνια
Μπρος σ’ έναν καθρέφτη βάφουν με μαύρο μίνιο τα μαλλιά
Όμως τα σύρματα σκουριάζουν
Μπαίνουν βαθιά στα μάγουλα
Τα φιλιά παύουν να τριγυρνούν στο κρεβάτι
κι οι πεταλούδες σπρώχνοντας τα δύο σώματα
στον έρωτα,
Γίνονται νυχτερίδες, το φεγγάρι σκεπάζουν … /// για τη μετάπλαση, με αγάπη, ηλίας τσέχος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ψυχες δεμενες με συρματα…
παρα πολυ ωραιο, μπραβο !!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…προσπαθώ να συνδέσω τα δύο μέρη του ποιήματος!!! Ισως υπερ ρεαλιστικά – πέραν την γραφής- οι θλιβεροί χειμώνες που δεν αναφέρονται στους στίχους, παρά μόνο στον τίτλο, βοηθούν στη σύνδεση…
Ευχαριστούμε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!