Ουαλικό συμβάν
«Αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα, εμπρός στα πλάσματα που βγήκαν
από τις θαλασσινές σπηλιές του Κρίκιθ εκεί πέρα».
«Τι ήταν αυτά; Γοργόνες; Δράκοι; Φαντάσματα;»
«Πλάσματα, όπως αυτά, διόλου.»
«Τι ήταν τότε;»
«Όλων των ειδών τα παράξενα πλάσματα,
όντα, που κανείς δεν έχει δει ή ακούσει,
ούτε έχει γραφτεί κάτι για αυτά, πολύ παράδοξα, μη Ουαλικά,
εντελώς ιδιόμορφα. Ω, έδειχναν πολύ στέρεα
για να τα αγγίξει κάποιος, αν τολμούσε. Εκπληκτική δημιουργία,
όλων των ειδών τα σχήματα και τα μεγέθη και όντα χωρίς
υπόσταση. Όλα πρωτόγνωρα, καθένα ανόμοιο
με το γείτονα του. Βγήκαν έξω αντάμα με αργή κίνηση».
«Περίγραψέ μου ένα από αυτά».
«Αδύνατον».
«Τι χρώματα είχαν;»
«Κατά το πλείστον χρώματα για τα οποία δεν υπάρχουν λέξεις,
χρώματα που θα ΄θελες να δεις ∙ ένα είχε χρώμα σάπιου μήλου,
ή μάλλον βυσσινί, αλλά όχι μενεξεδί.
Μερικά δεν είχαν καθόλου χρώμα».
«Πες μου είχαν ποδάρια;»
«πoδάρι ολόκληρο ή άκρο του δεν είδα αναμεταξύ τους».
«Όλα αυτά τα πλάσματα βγήκαν με τάξη; Τι ώρα ήταν;
Tι μέρα της εβδομάδας; Ποιος άλλος ήτανε παρών; Τι καιρό έκανε;»
«Ετοιμαζόμουν να μιλήσω γι΄αυτά. Ήταν τρεις και μισή.
Την Τρίτη του Πάσχα, τώρα τελευταία. Ο ήλιος έλαμπε.
Η ασημένια μπάντα της πόλης Χάρλες έπαιζε την Πορεία
του Ιησού με τριάντα επτά αστραφτερά όργανα
για να συγκεντρώσει δωρεές για το Ταμείο
του Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων Κάρναρβον.
Οι πληθυσμοί των πόλεων Πουλέλι, Κρίκιθ, Πόρτμαντοκ,
Μπορθ, Τρέμαντοκ, Πέρνυντεντρεθ ήταν συναγμένοι.
Ο Δήμαρχος του Κρίκιθ έβγαλε λόγο,
πρώτα σε καλά Ουαλικά και μετά σε άπταιστα Αγγλικά,
συστρέφοντας τα δάκτυλά του γύρω από την αλυσίδα
του αξιώματός του και καλωσόρισε τα όντα. Βγήκαν
και περπάτησαν στην άμμο, χωρίς να συγχρονίζονται
με το ρυθμό της μπάντας, κινήθηκαν κατά τη θάλασσα,
σιωπηλά πάνω στο πέρασμα ενός σαλιγκαριού.
Αλλά στο τέλος, το πιο παράξενο, απερίγραπτο πλάσμα απ΄ όλα,
το οποίο μόλις και μετά βίας ένας άνθρωπος
θα θεωρούσε θαύμα, έκανε κάτι αναγνωρισμένα σημαντικό».
«Δηλαδή, τι;»
«Έκανε ένα θόρυβο».
«Έναν τρομακτικό θόρυβο;»
«Όχι, όχι».
«Ένα μουσικό ήχο; Ένα θόρυβο ανακατέματος;»
«Όχι, ένα πολύ δυνατό αξιοπρόσεκτο θόρυβο-
σα ν΄ αναστενάζει κάποιος στην Εκκλησία,
λίγο πριν το δεύτερο ψαλμό».
«Τι έκανε ο Δήμαρχος; »
«Ετοιμαζόμουν να μιλήσω γι΄αυτό».
(Μετάφραση Τάκης Π. Πιερράκος)
Welsh incident
“But that was nothing to what things came out
From the sea-caves of Criccieth yonder.”
“What were they? Mermaids? dragons?
ghosts?
“Nothing at all of any things like that.”
“What were they, then?”
“All sorts of queer things,
Things never seen or heard or written about,
Very strange, un Welsh, utterly peculiar
Things. Oh, solid enough they seemed to
Touch,
Had anyone dared it. Marvellous creation,
All various shapes and sizes and no sizes,
All new, each perfectly unlike his neighbor,
Though all came moving slowly out together.”
“Describe just one of them.”
“I am unable.”
“What were their colours.”
“Mostly nameless
colours,
Colours you d΄like to see; But one was puce
Or perhaps more like crimson, but not
purplish.
Some had no colour.”
“Tell me, had they legs?”
“Not a leg or foot among them that I saw.”
“But did these things come out in any order?
What o΄cklock was it? What was the day of the week?
Who else was present? How was the weather?”
“I was coming to that. It was half past three
On Easter Tuesday last. The sun was shining.
The Harlech Silver Band played Marchon Jesu
On thirty –seven shimmering instruments.
Collecting for Carnarvon΄s (Fever) Hospital Fund.
The populations of Pwlheli, Criccieth,
Portmadog, Borth, Tremadoc, Penrhyndeuddraeth,
Were all assempled. Criccieth mayor addressed them
First in good Welsh and then in fluent English,
Twisting his fingers in his chain of office,
Wellcoming the things. They came out on the sand,
Not keeping time to the band, moving sea-ward
Silently at a snail΄s path. But at last
The most odd, indescribable thing of all
Which hardly one man there could see for wonder
Did something recognizably a something”.
“Well, what?”
“It made a noise”.
“A frightening noise?”
“No,no.’’
“A musical noise? A noise of scuffling?”
“No, but a very lound, respectable noise-
Like groaning to oneself on Sunday morning
In Chapel, close before the second psalm.”
“What did the mayor did?”
“I was coming to that”.
(Irish Poems, edited by Matthew Sweeny, Macmillan Children΄s Books, 2006)
Λίγα λόγια για τον ποιητή από τον μεταφραστή
Ο Robert Von Ranke Graves (Ρόμπερτ Φον Ράνκε Γκρέιβς) γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα. Η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή, κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα.
Συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς. Tο 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη, όπου δίδαξε ποίηση. Με πρώιμη ωριμότητα σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με τα ποιήματά του, «Πάνω από την πυροστιά», το 1916. Η συνολική ποιητική του παραγωγή υπερβαίνει τους 40 τόμους και καθορίζεται από αντιπολεμικό πνεύμα, μελαγχολική διάθεση, ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα.
Η βιβλιογραφία των έργων του, που δημοσιεύτηκε το έτος 1965, του αποδίδει 114 ανομοιογενή έργα, αλλά τελικά ξεπέρασε τα 120. Στα ιστορικά μυθιστορήματα του περιλαμβάνονται: «I, Claudius», (Eγώ ο Κλαύδιος) (1934), «Claudius the God», (Κλαύδιος ο Θεός) (1934), «Count Belisarius» (Κόμης Βελισάριος) (1938) κ.α.. Η αυτοβιογραφία του «Good Bye to all that» (Αντίο σε όλα αυτά) εκδόθηκε το έτος 1929. Τα δύο πλέον πολυσυζητημένα από τα μη μυθοπλαστικά πεζογραφήματά του είναι: «The White Godess», (Η Λευκή Θεά), το οποίο εκδόθηκε το έτος 1948, και «Τhe Nazarene Gospel Restored” (Η Αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ναζωραίου), που εκδόθηκε το έτος 1953. Το πρώτο ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το δεύτερο επανεξετάζει την πρωτοχριστιανική περίοδο. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985.
BookSitting 