Χρύσα Καρδαρά | Δυο ποιήματα

Ι.

Είναι σημαίνει «αγάπη»
που φτάνει την ανυπαρξία στη σιωπή.
Είναι θάλασσες που ουρλιάζουν
μες του τυχαίου την αγκαλιά.
Είναι ακρογιαλιές των ονείρων
που περιμένουν τη γαλήνη να βουτήξει το νου
στη σιωπή.
Είναι το βουβό πουλί
που ψόφησε πριν απλώσει τα φτερά του.
Είναι τα άλογα
που πετάνε στα χρώματα της αβεβαιότητας.
Είναι τα όνειρα
που δεν επέτρεψαν, ποτέ να ξεστρατίσουν.
Είναι ο αέρας που χαϊδεύει τις θύμησες.
Η ΖΩΗ, μια ξύλινη ρομφαία,
με τρία γράμματα όρθια.

(Από την ποιητική συλλογή «Οι δρόμοι της απώλειας», εκδόσεις τα ποιήματα των φίλων)

ΙΙ.

Να κλειδώνεις την πόρτα καλά…
στους αργόσχολους, στα μεγάλα λόγια, στα φθηνά μυαλά, στις επιδερμικές αξιώσεις και στις κούφιες προσδοκίες. Γιατί κινδυνεύεις να σου κλέψουν την ψυχή και την αγάπη.
Ύστερα αν καταφέρουν και μπουν,
τότε θα δεις σπασμένα τζάμια, λεηλατημένες ελπίδες και μοναξιές καταμεσής στο πάτωμα.
Αν καταφέρουν και μπουν,
τότε θα κλέψουν πρώτα απ’ολα τα όνειρα που λάμπουν όρθια στην είσοδο.
Αν καταφέρουν και μπουν,
θα ξηλώσουν πρώτα απ’ολα το σοφά που προστατεύει από την κακεντρέχεια.
Γιαυτό να κλειδώνεις την πόρτα καλά
μήπως καταφέρουμε μόνοι και μείνουμε για πάντα παιδιά
και δεν μας κλέψουν για πάντα το μέλλον.

(Από την ποιητική συλλογή «γράμματα διαφυγής», εκδόσεις Ηδυέπεια)

Φωτογραφία: Maria Teneva