Sara Teasdale | Φεγγαρόφωτο (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος)

Φεγγαρόφωτο

Όταν γεράσω δε θα με πονά
Μια πλημμυρίδα, που κυλά με βιάση
Εκεί που φλέγεται η φεγγαράδα,
Δεν θα ΄ναι ικανή να με κεντρίσει
Όπως θα με τσιμπούσαν ασημένια φίδια ∙
Τα χρόνια θα με κάνουν κρύα και θλιμμένη.
Η ευτυχής καρδιά στο τέλος καταλήγει ραγισμένη.

Η καρδιά ζητάει περισσότερα απ΄ όσα η ζωή
μπορεί να δώσει
Όταν κανείς το μάθει αυτό, όλα τα έχει μάθει ∙
Τα κύματα αναδιπλώνονται και σπάνε
Πάνω στο βράχο με τις πλουμιστές πτυχώσεις,
Αλλά η ομορφιά από μόνη της θα ξεθωριάσει
Και δε θα με πονά όταν η αφεντιά μου θα γεράσει.

(Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος)

---

Moonlight

It will not hurt when I am old
A running tide where moonlight burned
Will not sting me like silvers snakes;
The years will make me sad and cold.
It is the happy heart that breaks.

The heart asks more than life can give,
When that is learned, then all is learned;
The waves break fold on jeweled fold,
But beauty itself is fugitive,
It will not hurt me when I am old.

---

Λίγα λόγια για την ποιήτρια από τον μεταφραστή

Η Sara Teasdale γεννήθηκε το έτος 1884 στο Σαίντ Λιούις του Μιζούρι. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά. Το 1916 μετακινήθηκε στη Νέα Υόρκη. Στα ποιητικά της βιβλία συγκαταλέγονται τα εξής: Sonnets to Duse and Other Poems (1907), Helen of Troy (1911), Rivers to the Sea (1915), Love Songs (1917), Flame and Shadow (1920), Dark of the Moon (1926), Stars To-night (1930), Strange Victory (1933) και Collected Poems (1937). Έλαβε τιμητικές διακρίσεις. To 1918 της απονεμήθηκε το βραβείο της Ποιητικής Αδελφότητας του Πανεπιστημίου Κολούμπια (μετέπειτα βραβείο ποίησης Πούλιτζερ). Είχε εύθραυστη υγεία. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της υπέφερε από χρόνια πνευμονία. Αυτοκτόνησε λαμβάνοντας υπερβολική δόση ναρκωτικών το έτος 1933.

---

Newsletter

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις από το BookSitting.

---