Ως ανεπαίσθητο άγγιγμα
και θρόισμα φύλλων εαρινό
σκόρπισε στην κάμαρη βαθιά χαράματα ο έρωτας.
Διέγερση των κοιμισμένων αισθήσεων
μιας πλάνης του νου μες στο σκοτάδι.
Με κυκλώνει η ροδόχρωμη Άνοιξη σκέφτηκα
αδιάκριτη κι ορμητική στην τρέλα της,
μ΄όλα τα καλούδια στο παρτέρι της.
Και τότε σαν ενύπνιο είδα τη ζωή μου ολάκερη
γλάρο λευκαυγή σε καραβάκι ν’ αρμενίζει
χωρίς δεσμεύσεις και ταυτότητες.
Ανάλαφρα που είναι ξανασκέφτηκα
τα παιχνίδια του νου μέσα στη νύχτα
για να ξεστρατίζει στο χρόνο το μυαλό μας!
Με την ηώ αντίκρυσα τα φτερά μου τσαλακωμένα στο πάτωμα,
ανέστια από την περιπλάνηση στη θάλασσα.
Χρωματιστά και σκόρπια γύρω από την κλίνη μου,
όπως της κερασιάς τα άνθη στο ανοιξιάτικο τοπίο!
Η Μαίρη Φλώρου είναι φιλόλογος.
BookSitting 