Γιώργος Σαραντάρης | Δεν είμαστε ποιητές

Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους
Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
Και στη σκόνη του καιρού
Σημαίνει πως φοβούμαστε
Και η ζωή μας έγινε ξένη
Ο θάνατος βραχνάς.

(Από το ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Σαραντάρη «Σαν πνοή του αέρα», επιμέλεια και ανθολόγηση Μαρίας Ιατρού, εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 1999)

Ο Γιώργος Σαραντάρης, γιος του βιοτέχνη και εμπόρου Δημήτρη Σαραντάρη και της Ματθίλδης Σωτήρου, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1908. Το 1912 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας, όπου ο ποιητής φοίτησε σε ιταλικά σχολεία και στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στα πανεπιστήμια της Μπολόνια και της Ματσεράτα. Γνωρίζοντας καλύτερα τα ιταλικά παρά τα ελληνικά, ήρθε το 1931 στην Ελλάδα, για να υπηρετήσει στον στρατό και να εργαστεί. Το τελευταίο δεν το έκανε ποτέ έζησε τη σύντομη ζωή του φτωχικά με ένα μικρό εισόδημα που του παραχώρησε η οικογένειά του και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τα γράμματα. Κινήθηκε στους λογοτεχνικούς κύκλους τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης και πήρε ενεργό μέρος στις πνευματικές ζυμώσεις της δεκαετίας του τριάντα. Το 1940 υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή του μετώπου ως απλός στρατιώτης. Πέθανε το 1941 από τις κακουχίες του πολέμου.