Κάποια χαράματα ξάγρυπνα, φορεμένοι με ποδιές και πλαστικά κίτρινα γάντια, χανόμαστε στα λιβάδια και ψάχνουμε να βρούμε τους κρυμμένους καρπούς, … Συνεχίστε την ανάγνωση Αργύρης Φυτάκης | Φυλλομάντεις, εμείς

Μια αχλή γραμμή περιζώνει τον ορίζοντα. Από ανατολικά ο ουρανός είναι ανοιχτός αλλά από τα δυτικά έρχεται μια μαυρίλα. Το … Συνεχίστε την ανάγνωση Αργύρης Φυτάκης | Τοπίο στην ομίχλη

Μονάχα η θάλασσα παφλάζει σήμερα και τα κύματά της υψώνονται πάνω στα βράχια. Ολάκερη η κίνηση αυτού του κόσμου δεν … Συνεχίστε την ανάγνωση Αργύρης Φυτάκης | Ειρήνη πᾶσι*

Κατέβηκε απ’ τ’ άλογό του, το έδεσε πρόχειρα στον κορμό μιας αγριελιάς, από τις λίγες που γλίτωσαν από τη φονική … Συνεχίστε την ανάγνωση Αλεξία Καλογεροπούλου | Τα δάκρυα του Κολοκοτρώνη

Ο έρωτάς μας πέρασε – κυριολεκτικά και μεταφορικά- από χίλια κύματα: πολιτικές εξορίες σε διάφορα μέρη της χώρας (στα πιο … Συνεχίστε την ανάγνωση Χριστόφορος Τριάντης | Ο πόνος των ανθρώπων

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου η ματιά- λίγο και από συνήθεια αποκτημένη στα χρόνια της πρώιμης μαθητείας με τη … Συνεχίστε την ανάγνωση Σωτήρης Λέτσιος | Σημειώσεις ληξιαρχικών πράξεων

Συνεχίζουμε τη ζωή μας κανονικά. Όπως συνεχίζεται και το πρόγραμμα της τηλεόρασης. Κανονικά. Οι μεσημεριανές σιέστες, τα τυχερά παιχνίδια, οι … Συνεχίστε την ανάγνωση Χρυσοξένη Προκοπάκη | Αντικαταστάτες

i. Μπέκαα Θέλησα μια μέρα να γυρίσω πλευρό και να κρατηθώ από τον αέρα μην πέσω από το όρος των … Συνεχίστε την ανάγνωση Αναστάσης Πισσούριος | Μπέκαα

Ξέρεις πολύ καλά το τέλος της ιστορίας, τι θα γίνει, πώς θα γίνει, γιατί θα γίνει, αλλά από μικρό παιδί … Συνεχίστε την ανάγνωση Σπύρος Κιοσσές | Ιούδας

Εδώ και καιρό, χαράματα με ξυπνά ο κρότος ενός τρυποκάρυδου. Ένα επίμονο χτύπημα σε ξύλινη επιφάνεια, στην καρυδιά της αυλής, … Συνεχίστε την ανάγνωση Σπύρος Κιοσσές | Ο τρυποκάρυδος

Εκείνη έτριβε τα πατώματα συνεχώς. Σφούγγιζε τα μάρμαρα, τίναζε τα παπλώματα, θέριζε τους ίσκιους από τα μαξιλάρια. Ήταν γραφτό της … Συνεχίστε την ανάγνωση Άντζελα Γεωργοτά | Ο πνιγμός