Άννα Σιμιτσοπούλου | Οι πίσω πόρτες

Αν κάτι τριβελίζει το ηθικό
μα ουχί την ηθική μου,
είναι οι πίσω πόρτες,
οι πίσω σκάλες,
το ασανσέρ για το προσωπικό…

Και συλλήβδην ό,τι μικρό
κι απαίδευτο διαπερνά
την επιφάνεια ή τη διαφάνεια
και την κατατρώγει εκ των έσω.

Όσες Κερκόπορτες κι αν ξεχαστούν ανοιχτές,
όσοι Εφιάλτες κι αν προσφερθούν
να προδώσουν την εύκολη νίκη…

Να κινείσαι εμπρός κι εμφανώς!
Πότε θα μοιάζει περίπατος,
πότε ηράκλειος άθλος.
Να μην τρυπώνεις σαν σκιά,
να εισχωρείς σαν φως…

… όπως ορίστηκε σε μια πολιτεία
πλατωνικά ιδανική,
έχουσα πολλά καβαφικά άτοπα
βεβαίως και δυστυχώς*!

Ακόμη κι αν οι δικαστές νίπτουν τας χείρας τους,
υποχρεώνοντάς σε να πιεις το κώνειο
για τα καινά δαιμόνια περί αξιοκρατίας και δικαιότητας
έναντι της ευνοιοκρατίας κα της τυχαιότητας,

να θυμάσαι πως τον Σωκράτη
πολλοί εθαύμασαν, τον Πόντιο Πιλάτο ουδείς!

* από το ποίημα του Καβάφη: «Εν μεγάλη ελληνική αποικία 200 π.Χ.»

---

 Η Άννα Σιμιτσοπούλου είναι εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας ενώ παράλληλα ασχολείται με την συμβουλευτική γονέων. Είναι κάτοχος Med στις Νευροεπιστήμες στην Εκπαίδευση & MSc στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Άρθρα της έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά και σελίδες για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Ασχολείται ενεργά με την ποίηση, έχοντας δημοσιεύσεις σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Φωτογραφία: Bero Miranda

---