Γιώργος Κοζίας | Πού πάνε τα Lada για να μην πεθάνουν;

Πωλούνται τύρφης υλικά
Oι λάμπες του Ίλιτς, ο Τύμβος του Τσάρου
Άγγελοι χωρίς φτερά, μολυβένιοι στρατιώτες
Τα μαύρα μάτια στο Γενί Καλέ
κι η δόξα του αντάρτικου στο Κέρτς

Πωλούνται τύρφης υλικά
κρινάκια για τον άλλο κόσμο
κεριά σε μαύρο φόντο, ένα ψυχοσάββατο
που μνημονεύει άπιστες Καρένινες

Γεννηθήκαμε σαν ασκιά στην παγωνιά
Πού είναι ο χρυσός και ο άργυρος;
Πού είναι των υπηρετών το πλήθος και ο θόρυβος;

Όλη η ζωή συνοπτικά και σε προσφορά
Σκόνη, τέφρα, σκιά χωρίς
μορφή, χωρίς θρίαμβο, χωρίς πάθος

Θρηνώ και κλαίω και ρωτώ:
-Πού πάνε, Κύριε, τα Lada για να μην πεθάνουν;

(Από την ποιητική συλλογή «Τι αιώνα κάνει έξω;», εκδόσεις Περισπωμένη, 2025)

---

Ο Γιώργος Κοζίας γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε βιβλιοθηκονομία και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Εργάστηκε στον χώρο του ημερησίου και περιοδικού Τύπου. Πρωτοδημοσίευσε στα περιοδικά “Το Δέντρο” και “Ευθύνη” το 1983. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Ζωολογικός κήπος (Στιγμή, 1989). Ο μάρτυρας που δεν υπήρξε (Στιγμή, 1995). Πεδίον ρίψεων (Στιγμή 2001). Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες (Στιγμή, 2007). 41ος Παράλληλος (Στιγμή, 2012), Πολεμώντας υπό σκιάν… Ελεγεία και σάτιρες (Περισπωμένη, 2017). Εξάγγελος (Περισπωμένη, 2021), Τι αιώνα κάνει έξω; (Περισπωμένη, 2025). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί και ανθολογηθεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, πολωνικά και αραβικά.

---