Σταύρος Σταυρόπουλος | Πέντε ποιήματα

Τοποθέτησα τον εαυτό μου δίπλα σου 
Σε μια φωτογραφία σου παλιά
Η ίδια πολύχρωμη θάλασσα
Που με έκανε
Τόσο ανθεκτικό στα ερείπια
Ήταν πρόσωπο

Σου έβαλα χέρια
Να αγκαλιάζεις
Καρδιά
Να αγαπάς κανονικά
Και σώμα από σκοινιά
Από κάδους πλοίων
Σαν θηλυκή θηλιά
Να μην φεύγεις

Μετά σου αφαίρεσα
Την πράξη της διαίρεσης
Την μυρουδιά των θνητών
Αρίθμησα τους βολβούς των ματιών σου
Για να σε κοιτάζω καλύτερα
Σου έβαλα ακεραιότητα
Όνειρο που δεν σβήνει
Και το τέλος εκείνου του κόσμου
Που εκκρεμούσε σαν αρχή

Έπειτα ξάπλωσα δίπλα σου
Με υπομονή
Σώμα πάνω στο σώμα
Μέχρι που η φωτογραφία σου έγινε σπίτι
Άναψαν φώτα προβολείς
Και ο διάδρομος που σχηματιζόταν εκεί
Στο παράξενο αυτό τούνελ
Από τα χώματα των ζωών μας
Κατοικήθηκε

Βούλιαξα εκεί
Μέσα στα σπλάχνα του ύπνου σου
Και κοιμήθηκα σαν μωρό
Από τότε
Δεν ξύπνησα ποτέ ξανά
Παρά μόνο μια φορά
Τελευταία
Για να σε κοιτάξω
Και να πω το όνομά σου

Λίγο πριν ξεψυχήσω στο φως

---

Έφυγες
Αλλά δεν έφυγες ποτέ
Είσαι θαμμένη στα μάτια μου
Ανάμεσα στα σπαρακτικά φαντάσματα
Της αγάπης

Τα μαλλιά σου
Ακόμα σκουπίζουν το πάτωμα

---

Θα σε ξαναδώ
Στο βαθύ κόκκινο μιας νύχτας
Αποκλειστικής
Για να πλύνω τα μάτια μου
Με την ομορφιά σου

Και να πεθάνω αθώος

---

Θέλω να σε αγγίξω ξανά
Για να γίνεις πιο όμορφη
Από τις απελπισίες των δαχτύλων μου
Πιο απέραντη απ’ τη θάλασσα
Που θα ξαπλώνει στα πόδια σου
Ανίσχυρη
Υποταγμένη στις επιδόσεις σου

Κανένας θάνατος
Ποτέ
Δεν μπορεί να είναι πιο όμορφος
Από σένα

---

Χθες ονειρεύτηκα πως ξανάρθες
Ήσουν σαν ηλικιωμένος κήπος
Που δεν απομακρύνθηκε ποτέ
Απ’ το μέλλον του

Έσκυψα και σε μάζεψα
Με εκείνη τη βιασύνη στα δάχτυλα
Που έχουν οι τυφλοί
Πήρα τα λουλούδια σου
Από το αμαξοστάσιο των θνητών
Το δέρμα τους ήταν σαρκώδες
Είδα τον λούτρινο μίσχο
Να αναρριχάται αργά
Από μέσα μου

Σαν κισσός

Έφτασε στο λαρύγγι μου
Σε κατάπια
Και βγήκες απ’ τα μάτια μου
Όπως ένα παράξενο φως
Που γεννήθηκε

Για να εξιλεώσει τον κόσμο

(Από την ποιητική συλλογή «So long, Marianne. Ποιήματα στη Μαρία», εκδόσεις Σμίλη, τρίτη έκδοση, 2018)

---

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στο Μοσχάτο, το έτος 1962. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία και στην Αθήνα δημοσιογραφία, εγκαταλείποντας και τα δύο στη μέση, χωρίς να πάρει πτυχίο. Συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια κριτικός δίσκων και βιβλίου σε περιοδικά της εποχής. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 συνεργαζόταν με το περιοδικό «Αγκάθι», ενώ στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα «Μετρό» διατηρώντας στήλη κριτικής βιβλίου για πολλά χρόνια και με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», όπου διατηρούσε την μόνιμη στήλη «Νύχτα είναι θα περάσει» στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» που κυκλοφορούσε μαζί με την εφημερίδα κάθε Σάββατο.

Το 1983 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Διαμελίζομαι και το 2002 Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου (εκδόσεις Απόπειρα, β΄ εκδ. 2004). Δύο χρόνια μετά, το 2004, εκδόθηκε το ποιητικό – φωτογραφικό λεύκωμα Φως γυναίκας, όπου συνεργάστηκε με τον φωτογράφο Μανόλη Τσαντάκη από τις εκδόσεις Αστάρτη.

Άλλα βιβλία του: Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα (εκδόσεις Απόπειρα. 2005), Οι άλλοι που είμαι (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2007), Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2008), Unplugged (συλλεκτικό, εκτός εμπορίου βιβλίο, 2008), Δύο μέρη σιωπή ένα μέρος λέξεις (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009), Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια (εκδόσεις Απόπειρα, 2010), Πιο νύχτα δεν γίνεται (εκδόσεις Οξύ, 2011), Μετά (εκδόσεις Απόπειρα, 2012), Καπνισμένο Κόκκινο (εκδόσεις Σμίλη, 2013), Ολομόναχοι Μαζί (εκδόσεις Σμίλη, 2014), Ανθεκτικό Μαύρο. (συλλεκτικό μονόφυλλο, εκδόσεις Σμίλη, 2014), Ο άνθρωπος έσπασε (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015), Κατά τον δαίμονα εαυτού (εκδόσεις Σμίλη, 2015), Επίλογος (συλλεκτικό μονόφυλλο,εκτός εμπορίου, εκδόσεις Σμίλη 2015). Καληνύχτα, μικρέ πρίγκιπα (εκδόσεις Σμίλη, 2016), Πράξη εξαφάνισης (εκδόσεις Σμίλη, 2016), Μ (Δίφυλλο, εκδόσεις Απόπειρα, 2017), So long, Marianne: Ποιήματα στη Μαρία (εκδόσεις Σμίλη, 2017), Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ (εκδόσεις Απόπειρα, 2018), Ασκήσεις ήθους (τετράφυλλο, εκδόσεις Απόπειρα, 2018), Νω (θεατρικός μονόλογος, εκδόσεις Απόπειρα, 2020), Θα σε δω ξανά στο άδοξο τέλος (εκδόσεις Σμίλη, 2022).

---