Μαίρη Φλώρου | Βραδιά μνήμης

Προσήλθες με τη δέουσα τιμή
στην συνάθροιση μιας μορφής μνημοσύνου.
Ο θόρυβος έφθανε ως έξω διαπερνώντας
τις κλειστές πόρτες της μεγάλης αίθουσας.
Τραπέζια κατάμεστα ανθρώπων και εδεσμάτων,
ποικιλία ποτών και άλλων συνοδευτικών.
Ανθοστήλες πολύχρωμες τριγύρω
κι αναμεσά τους η κορνίζα μιας χαμένης ωριμότητας.

Αναρωτήθηκες πάραυτα τι γυρεύεις σε τούτο τον χώρο.
Άλλα ήθη, άλλα έθιμα, άλλοι καιροί,
μακριά κι αλλού από ψυχές αναπαυμένων.
Ένιωσες μια αποξένωση από τους άλλους.
Τα αστεία, τα γέλια, τα πειράγματα δεν ήταν της ώρας.
Ίσως ένα ποτό – εις μνήμην – θα βοηθούσε την κατάσταση,
αλλά το φθηνό κονιάκ των καφενείων
δε συνηθίζεται σε τούτα τα μέρη.

Ουδεμία ανάγκη αποχαιρετισμού των οικείων.
Οι άνθρωποι δεν πρόσεξαν την Απουσία της εκλιπούσης,
πώς θα παρατηρούσαν τη δική σου αποχώρηση;
Μόνο στην οθόνη συνέχιζε να παίζει η ταινία.
Παιδικά χρόνια, γάμοι, χαρές, γενέθλια.
Φωτεινά χαμόγελα και χρωματιστή ζωή,
μέσα από εικόνες πάνω σ ΄ένα κουτί στον τοίχο
με ήχο ή χωρίς, ποιος ακούει τώρα…
Μάλλον για τους πολλούς ολοκληρώθηκε η τελετή μνήμης.
Για τους ολίγους παραμένουν εκκρεμή τα αναπάντητα ερωτήματα!

---

Η Μαίρη Φλώρου είναι φιλόλογος.

---