Βιβή Κοψιδά – Βρεττού | Η προσκύνηση των ταπεινών

Η προσκύνηση των ταπεινών
Άπλυτοι με μαυρισμένα χέρια
Ακούρευτα κεφάλια που στάζουν
Βροχή και πυρετούς πορεύονται
Πέλματα τρύπια βουλιάζουν στην έρημο
Των τρομαγμένων ματιών τους
«Εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα…
καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ»

Ακατάστατα τρέχουν κουρέλια
Στα σάπια τους όνειρα
Θρυμματίζονται στις παλάμες
Τα σκουριασμένα καρφιά
Ξημερώνει Κυριακή που
Εκείνος γεννήθηκε καθώς
Αμνοί αναμάρτητοι Κυριακή
Είναι που την πίστη τους μηρυκάζουν
στη ζωή μηρυκάζουν
Ψευδώς έγραψαν πως ήταν
Βασιλείς σοφοί αστρολόγοι
Ονειροκρίτες ιατροί και πως τα δώρα τους
Χρυσάφι σμύρνα και λιβάνι
Κατά πώς σε Βασιλέα ταιριαστά

Όχι, δεν ήταν έτσι τα πράγματα
Ανακρίβειες αθώες ή μπορεί και
Πονηρές-ουδέν το παράδοξον…

Όχι, λοιπόν
Τα ονόματά τους μονάχα είναι
Αληθινά Μελχιώρ Γασπάρ και
Βαλτασάρ φυγάδες από τις πατρίδες τους
Συρία, Περσία κι από το Σαββά
Ένας τρελός, ένας εργάτης, ένας
καταραμένος φυλακής
Απάτριδες σε ματωμένο μακελειό
Αντάρα χτενίζει μπερδεμένο κουβάρι
Ανυμέναιας θλίψης
Κάτι αγγέλοι μοναχοί
Δείχνουν το δρόμο στα
Σακάτικα μάτια τους
Μπαίνουν δειλά στον ταπεινό
Αχυρώνα μεριάζουν τα υποταγμένα
Μοσχάρια που ξεφυσούν καλοκαίρια
Πέφτουν τσακίζουν τα γόνατα
Ήχοι σπασμένου φτερού
Ακούγονται οι άγγελοι σταματούν
Πάνω από τα λερωμένα κεφάλια τους
-Να, εμείς είμαστε ο Μελχιώρ Κύριε
Ο Γασπάρ και ο Βαλτασάρ σάρκα
Από τη σάρκα Σου Κύριε
Στις φούχτες μας τα σκουριασμένα καρφιά
Τα πόδια μας τσακισμένα πάνω στο Σταυρό
Βούρλα πλεγμένα στο ιδρωμένο μας μέτωπο

Κύριε, νεογέννητη η ελπίδα μας
Ένας από μας Εσύ, μας το σφύριξε τ’αστέρι
Σώσον Κύριε τον Λαόν Σου
Που δεν έχει ν’ακουμπήσει στα πόδια Σου
Χρυσάφι και σμύρνα και λιβανωτό
Παρά μονάχα τον ιδρώτα
Το αίμα και το δάκρυ του
Αυτός είν’ο Λαός σου Κύριε
Ξέρεις πόσοι περιμένουν
Έξω από το καλύβι σου
Απ’ τα τσακάλια να σωθούν και τα σκυλιά
Που ρυάζονται μέσα στη νύχτα;

Αυτά τα τρομαγμένα ζαρκάδια
Αυτός είν’ο Λαός Σου Κύριε
Τον ξεχώρισες και το πλήρωσες
Μόλις την προηγούμενη χρονιά
Θυμάσαι;
Αλλά Κύριε μόνος Εσύ έμεινες
Στον κόσμο μας
Και θα το ξανακάνεις…

Γι’αυτό
Πρόσεξες κάτι Κύριε;
Κι Εσύ Αθάνατος κι όλοι εμείς
Οι ταπεινοί…

---

 Η  Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού είναι αριστούχος Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας, μέλος του Κύκλου Ποιητών, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και συνεργάτιδα του BookSitting.

---