Ο Φώτης Δούσος στο Σαλόνι του BookSitting

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου
alexia.kalogeropoulou@gmail.com

---

Ο Φώτης Δούσος γεννήθηκε στις Σέρρες το 1980. Σπούδασε Θεατρολογία στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με το θέατρο για παιδιά και έχει κάνει παραστάσεις με τη θεατρική του ομάδα σε πολλά μέρη του κόσμου, από τη Μελβούρνη ως το Λος Άντζελες. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή την παράσταση «Το Δίλημμα του Αυτοκράτορα», που παίζεται στο Θέατρο Σταθμός.

---

Αφού σας καλωσορίσω στο Σαλόνι του BookSitting, θα ήθελα να σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια για την παράσταση «Το Δίλημμα του Αυτοκράτορα», που ανέβηκε στις αρχές Νοεμβρίου 2024, στο Θέατρο Σταθμός. Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα Hippo καταπιάνεται με τις νέες τεχνολογίες. Είναι κάτι που σας απασχολεί ιδιαίτερα;

Είναι ένα θέμα σύγχρονο και αρκετά καυτό. Δεν είναι εύκολο να το πιάσεις. Οτιδήποτε έχει σχέση με την επιστημονική φαντασία, τις προκλήσεις που φέρνει το κοντινό ή μακρινό μέλλον, θεωρούμε ότι αφορά άμεσα το παιδικό ακροατήριο. Για αυτό και το ενσωματώνουμε με τόση προθυμία στη θεματολογία μας. Το Δίλημμα του Αυτοκράτορα είναι μια δική μας κάπως φουτουριστική διασκευή του παραμυθιού Το Αηδόνι και ο Αυτοκράτορας του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Είναι μια παράσταση που πριν ανεβεί στο Θέατρο Σταθμός, παίχτηκε σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Απέσπασε μάλιστα το Β’ βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου για παιδιά και νέους, STRUS, στο Λβιβ της Ουκρανίας.  

Πιστεύετε ότι η τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη επηρεάζουν την ανάπτυξη των παιδιών σήμερα;

Όπως κάθε τι καινούργιο η ραγδαία ανάπτυξη της ΤΝ φέρνει αρνητικά και θετικά πράγματα. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν έχουν επισημανθεί ήδη από τους επιστήμονες και τους ανθρώπους που ασχολούνται επισταμένα με το θέμα τις τελευταίες δεκαετίες. Από την άλλη διανοίγονται τεράστιες ευκαιρίες για εφαρμογές στην εκπαίδευση, την ιατρική, την ψυχαγωγία, την εργασία που θα ανεβάσουν την ποιότητα ζωής μας σε συλλογικό επίπεδο. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν με ευκαιρίες και δυνατότητες που δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια το προηγούμενο διάστημα. Αλλά όπως είπαμε, πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Η απορρόφηση του γενικού ενδιαφέροντος από τον ψηφιακό κόσμο δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια σε ευρύτερα θέματα παιδαγωγικής και δυναμιτίζει ουσιαστικά τα θεμέλια του ουμανισμού μας, ενός στοιχείου που χαρακτήριζε τον πολιτισμό μας μέχρι σήμερα.

Μπορεί η τέχνη να βοηθήσει τα παιδιά να κατανοήσουν τις συνέπειες της τεχνολογίας και της εικονικής πραγματικότητας και να ενισχύσει την ικανότητά τους να διαχωρίζουν τον εικονικό κόσμο από τον πραγματικό; Και αν ναι, με ποιον τρόπο;

Ναι, γιατί η τέχνη θέτει ερωτήματα και κλονίζει βεβαιότητες. Δείχνει μια πιο σφαιρική εικόνα του κόσμου και μας βοηθάει να διεισδύσουμε πέρα και κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων.

Τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε ότι όλο και περισσότερα θεατρικά έργα, όχι μόνο για παιδιά, βασίζονται σε κείμενα που δεν ήταν αρχικά θεατρικά. Πού το αποδίδετε αυτό;

Το θέατρο είναι (συν τοις άλλοις) και μια αδηφάγος μηχανή που καταναλώνει κείμενα. Υπάρχει άνθιση του θεατρικού κειμένου στις μέρες μας. Αλλά οι παραστάσεις είναι πολλές, όλο και περισσότερες. Δεν τους φτάνει αυτό που υπάρχει ήδη. Πρέπει να τραφούν με λέξεις! Η επιστροφή στα κλασικά έργα όμως ενέχει και μια διάσταση ενδοσκόπησης και ακόμα μια τάση ανανέωσης. Άλλωστε πάντα δεν διαβάζουμε το κλασικό μέσα από το πρίσμα του παρόντος;

Ποια είναι τα τρία πιο βασικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένα θεατρικό έργο που προορίζεται για παιδιά;

Στιβαρή πλοκή. Καλά αναπτυγμένους χαρακτήρες. Δυνατό θέμα. Και ένα τέταρτο: ειλικρινές και έξυπνο χιούμορ.

Γιατί θα προτείνατε σε ένα παιδί να δει την παράσταση;

Για όλα τα παραπάνω. Αλλά και γιατί θα περάσει καλά και προπάντων γιατί θα νιώσει αυτή τη μέθεξη που είναι πάντα ζητούμενο στις καλές θεατρικές παραστάσεις.

Μέχρι πότε μπορούμε να απολαύσουμε την παράσταση;

Μέχρι τις 12 Ιανουαρίου. Μετά μας καλούν πάλι οι δρόμοι!

---