Σταύρος Σταυρόπουλος | Αίμα

Ήθελες να εξηγήσεις το νόημα
Σ’ ένα ακατόρθωτο σύμπαν
Και αποσύρθηκες
Με τα πλησιέστερα πρόσωπα
Μιας τέτοιας συνοδείας
Ενώ το φίδι
Ένευε κατευναστικά
Στην απάτη

Ίσως το πήρες και αγκαλιά
Εκείνες τις πρώτες νύχτες
Για να αντικαταστήσεις
Τον κόσμο που έλειπε
Με επείγον δέρμα
Το δηλητήριο στην αρχή είναι γλυκό
Μουδιάζει ο θάνατος

Ήμουν εκεί όταν άλλαζαν τη δοσολογία του
Τις ώρες που η πραγματικότητα
Δεν υποχωρούσε
Όχι για το μέλλον
Δεν υπάρχει κανένα μέλλον
Στους νεκρούς
Αλλά για να μη μένει η καρδιά
Μόνη της

Δεν είναι ανάγκη να σκέφτεσαι τον Βαν Γκογκ
Ή την κυνηγετική καραμπίνα του Χέμινγουεϊ
Δεν χρειάζεται ούτε η τραγωδία
Που έζησε ο Νίτσε
Στο αρχαίο νησί Νάξος
Μετά την προδοσία της Αριάδνης
Είναι ανυπόφορο να είσαι ο Αρτώ
Και να μην μπορείς να κατευθύνεις τους ηθοποιούς σου
Στο θέατρο της σκληρότητας
Επειδή ο Λακάν στο άσυλο
Άλλαξε χέρια

Καμιά φορά σε βλέπω
Κατεβαίνεις το δρόμο προς το βιβλιοπωλείο
Με όλο τον εγκόσμιο φόβο σου
Για να με συναντήσεις
Φοράς το χακί φόρεμα
Τα τελευταία δυο κουμπιά ανοιγμένα
Σαν ερωτευμένες βεντάλιες
Έχω μικρύνει τόσο πολύ
Που δεν με βλέπεις
Μια τέλεια απομίμηση του εαυτού μου

Σκουπίζω τη σέλα της μηχανής
Για να ανέβεις
Μαθαίνω να μιλάω στα δάχτυλα μου
Μετά τα κόβω
Και τα βάζω για ύπνο στον κόλπο σου
Με άγνωστα όνειρα

Γράφω
Γιατί δεν μπορεί να συμβεί τίποτε άλλο

Εκτός από αυτό
Το αίμα

---

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στο Μοσχάτο, το έτος 1962. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία και στην Αθήνα δημοσιογραφία, εγκαταλείποντας και τα δύο στη μέση, χωρίς να πάρει πτυχίο. Συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια κριτικός δίσκων και βιβλίου σε περιοδικά της εποχής. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 συνεργαζόταν με το περιοδικό «Αγκάθι», ενώ στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα «Μετρό» διατηρώντας στήλη κριτικής βιβλίου για πολλά χρόνια και με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», όπου διατηρούσε την μόνιμη στήλη «Νύχτα είναι θα περάσει» στο ένθετο «Βιβλιοθήκη» που κυκλοφορούσε μαζί με την εφημερίδα κάθε Σάββατο.

Το 1983 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Διαμελίζομαι και το 2002 Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου (εκδόσεις Απόπειρα, β΄ εκδ. 2004). Δύο χρόνια μετά, το 2004, εκδόθηκε το ποιητικό – φωτογραφικό λεύκωμα Φως γυναίκας, όπου συνεργάστηκε με τον φωτογράφο Μανόλη Τσαντάκη από τις εκδόσεις Αστάρτη.

Άλλα βιβλία του: Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα (εκδόσεις Απόπειρα. 2005), Οι άλλοι που είμαι (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2007), Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2008), Unplugged (συλλεκτικό, εκτός εμπορίου βιβλίο, 2008), Δύο μέρη σιωπή ένα μέρος λέξεις (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009), Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια (εκδόσεις Απόπειρα, 2010), Πιο νύχτα δεν γίνεται (εκδόσεις Οξύ, 2011), Μετά (εκδόσεις Απόπειρα, 2012), Καπνισμένο Κόκκινο (εκδόσεις Σμίλη, 2013), Ολομόναχοι Μαζί (εκδόσεις Σμίλη, 2014), Ανθεκτικό Μαύρο. (συλλεκτικό μονόφυλλο, εκδόσεις Σμίλη, 2014), Ο άνθρωπος έσπασε (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015), Κατά τον δαίμονα εαυτού (εκδόσεις Σμίλη, 2015), Επίλογος (συλλεκτικό μονόφυλλο,εκτός εμπορίου, εκδόσεις Σμίλη 2015). Καληνύχτα, μικρέ πρίγκιπα (εκδόσεις Σμίλη, 2016), Πράξη εξαφάνισης (εκδόσεις Σμίλη, 2016), Μ (Δίφυλλο, εκδόσεις Απόπειρα, 2017), So long, Marianne: Ποιήματα στη Μαρία (εκδόσεις Σμίλη, 2017), Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ (εκδόσεις Απόπειρα, 2018), Ασκήσεις ήθους (τετράφυλλο, εκδόσεις Απόπειρα, 2018), Νω (θεατρικός μονόλογος, εκδόσεις Απόπειρα, 2020), Θα σε δω ξανά στο άδοξο τέλος (εκδόσεις Σμίλη, 2022).

Φωτογραφία: Johannes Roth

---