Hermann Hesse | Βιβλία (μτφρ. Αντώνης Κερασνούδης)

Βιβλία

Όλα του κόσμου τα βιβλία,
τύχη δεν σου φέρνουνε καμία
κι όμως σου δείχνουνε κρυφά
την επιστροφή στον εαυτό ξανά.

Eκεί θα βρεις ό,τι χρειαστείς,
ήλιο, φεγγάρι και αστρί,
γιατί το φως που αναζητείς,
βαθιά εντός σου κατοικεί.

Η σοφία που αναζητάς
από καιρό μες στα βιβλία,
λάμπει καθώς φυλλομετράς –
γιατί δική σου είναι τώρα η σοφία.

---

Bücher

Alle Bücher dieser Welt
Bringen dir kein Glück,
Doch sie weisen dich geheim
In dich selbst zurück.

Dort ist alles, was du brauchst,
Sonne, Stern und Mond,
Denn das Licht, danach du frugst,
In dir selber wohnt.

Weisheit, die du lang gesucht
In den Bücherein,
Leuchtet jetzt aus jedem Blatt –
Denn nun ist sie dein.

---

Λίγα λόγια για τον ποιητή από τον μεταφραστή

Ο Hermann Hesse (1877 – 1962) είναι ο πιο πολυδιαβασμένος γερμανόφωνος συγγραφέας του 20ου αιώνα. Γόνος Γερμανοεσθονού πατέρα και Γαλλοελβετίδας μητέρας, μεγάλωσε στην πόλη Calw του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, σε μια απολύτως εύφορη περιοχή, περιτριγυρισμένη από τον Βόρειο Μέλανα Δρυμό (Nordschwarzwald). Διδάχθηκε τα λατινικά και τα ελληνικά κατά τη διάρκεια της βασικής του εκπαίδευσης, μα η ατίθαση και πολυδιάστατη προσωπικότητά του προέβαλλε ήδη από την εφηβική ηλικία σθεναρή αντίσταση στο συντηρητικό εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής.

Βαθιά επηρεασμένος από την ελληνική και ινδική φιλοσοφία συγγράφει από νωρίς κείμενα ποιητικού προσανατολισμού και φιλοσοφικού προβληματισμού, ενώ υπήρξε και επιτυχημένος ζωγράφος, αφήνοντας πίσω του περισσότερες από 3.000 ακουαρέλες. Το λογοτεχνικό του ύφος διέπεται κυρίως από τη δημιουργία πολυδιάστατων αλλά, ταυτόχρονα, εσωστρεφών χαρακτήρων. Οι συγκρούσεις των χαρακτήρων αυτών με την ίδια τους την ταυτότητα, την αυτογνωσία, αλλά και την ειμαρμένη, δημιουργούν ένα απόλυτα βασανισμένο πέπλο που σκεπάζει τη συνεχή αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης. Μέσα από τις περιγραφές του Hesse, οι αναγνώστες αποκτούν σφαιρική εικόνα γύρω από την παγκόσμια ιστορία και την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων συναισθημάτων.

Η καθολική αναγνώριση του ήρθε κυρίως μέσα από τα πεζά ποιήματά του, όπως το Σιντάρτα (1922) και ο Λύκος της στέπας (1927), ενώ οι πολυάριθμοι αφορισμοί και λυρικοί του χρωματισμοί βρήκαν επίσης ευρεία απήχηση στο κοινό. Το 1946 έλαβε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

---