Ουίλιαμ Σαίξπηρ | Σονέτο 10

Σονέτο 10

Ντροπή, μην πεις πως αγαπάς, αφού είσαι συ
τόσο απρονόητος για τον ίδιο σου εαυτό.
Παραδέξου το, αν θες, πως σ΄αγαπάν πολλοί,
μα πως δεν αγαπάς κανέναν, φανερό.

Τι σ΄έχει πιάσει τέτοιο ολέθριο μίσος που ως
και ν΄αυτοχαλαστείς γυρεύεις, να ξεφτίσεις
τον ώριο αυτόν ναό, που πόθος σου καυτός
έπρεπε να ΄ναι πώς να τονε συντηρήσεις.

Άλλαξε γνώμη για ν΄αλλάξω ιδέα΄ πάει να μένει
πιο ωραία η έχτρα απ΄την αγάπη τη σεμνή;
Γίνου όπως η όψη σου η καλή, η χαριτωμένη,
καν δείξε στον εαυτό σου διάθεση αγαθή.

Κάμε ένα αντίτυπό σου, αν μ΄αγαπάς, να ζει
τ΄Ωραίο στο δικό μου πάντοτε και συ.

(Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας & Βούλα Δαμιανάκου)

(Από «Τα Σονέτα» του William Shakespeare, εισαγωγή και μετάφραση Βασίλη Ρώτα και Βούλας Δαμιανάκου, εκδόσεις Ίκαρος, 1978)

---

Sonnet 10

For shame deny that thou bear’st love to any,
Who for thyself art so unprovident.
Grant, if thou wilt, thou art beloved of many,
4But that thou none lov’st is most evident.
For thou art so possessed with murd’rous hate
That ’gainst thyself thou stick’st not to conspire,
Seeking that beauteous roof to ruinate
8Which to repair should be thy chief desire.
O, change thy thought, that I may change my mind.
Shall hate be fairer lodged than gentle love?
Be as thy presence is, gracious and kind,
12Or to thyself at least kind-hearted prove.
 Make thee another self for love of me,
 That beauty still may live in thine or thee.

---