Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Το σπίτι του πατέρα

Του Γιώργου Μαρκόπουλου

«Ο πατέρας μου έφαγε μια ζωή για να φτιάξει ένα σπίτι»
Αμπαρωμένος στη μοναξιά του έγνεφε ο ποιητής
Το ίδιο κι εγώ ψέλλισα για τον δικό μου πατέρα
-Ίσως να ήταν και την ίδια εποχή-
Σακάτικη σαν όλες τις εποχές ασχέτως αν
οι άνθρωποι μοιρολογούν πικρά ο καθείς τη δική του
Κι ίδρωνε με τον άνεμο
Κάψωνε με τη λύπη της βροχής
Τυφλός την άνοιξη θώπευε στο σκαμνί του
Τα καλοκαίρια ένα τέλος ανέμιζε
(Δεν ήξερε τότε πως το στερνό του
Καλοκαίρι θα στρέξει…)

Η σπάτουλα αχνίζει στα δάχτυλα
Οι λίμες καμπούρες δαμάζουν τον χρόνο
Λαξεύουν την άτακτη πέτρα νυχτέρια
Σε σύνεργα-κοπίδι και σμίλη κι ελάτια
Ο Μεγάλος Πατέρας
Κι ο Μικρός μου πατέρας στον ίσκιο τους κάθισε

Όνειρο είδε ριζωμένο τώρα
κυπαρίσσι στη ράχη του…

---

Η  Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού είναι αριστούχος Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας, μέλος του Κύκλου Ποιητών, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και συνεργάτιδα του BookSitting.