Μαίρη Φλώρου | Δύο ποιήματα

Τα σπουργίτια

Στον κήπο μου σπανίως έρχονται τα πουλιά του χειμώνα.
Νοτισμένο χώμα, υγρασία στάζει.
Άφησα τα ψίχουλα εκτεθειμένα επί τούτου,
στο ξεραμένο δέντρο της αυλής
αλλά ο αγέρας τα σκόρπισε νιφάδες στα πέρατα.
Στον κήπο μου δεν πλησιάζουν τα σπουργίτια,
όταν νιώθουν βρεγμένες τις καρδιές στη γη.

---

Τα παράθυρα

Τρία παράθυρα στο φως εμπρός μου.
Ελευθερίας άνοιγμα από μακριά προμηνούσαν.
Πλησιάζοντας ένιωθες πως δεν πας πουθενά
ακόμα κι αν τα ανοίξεις διάπλατα.
Άνωθεν ο Ουρανός
χαμένος στις μύτες των κτιρίων.
Κάτωθεν το Χάος,
άγνωστο, πολύβουο, αβυσσαλέο.
Ελκυστικό του ουρανού το κάλεσμα,
όμως μικρό έντομο κολλημένο στη σίτα
πηγαινοέρχεσαι ανήμπορο.
Δεν έχεις τα όπλα να διαρρήξεις το πλέγμα.
Μόνο να αρκεστείς μπορείς με διαλείμματα
στην άπλετη θέα των παραθύρων.

---

Η Μαίρη Φλώρου είναι φιλόλογος.

Φωτογραφία: Brajendra Singh