Τα δάκρυα στέρεψαν,
οι κραυγές των ζωντανών νεκρών
αντηχούν στη γη της επαγγελίας.
Σώματα ανακατεμένα με σκόνες και
μολύβι καυτό,
βυθισμένα στα χαλάσματα
μιας προηγούμενης ζωής.
Το μαρτύριο συνεχίζεται αμείωτο.
Γιέ μου κρατώ το παγωμένο χέρι σου,
το πρόσωπό σου το ψάχνω ακόμα.
Κόρη μου σε κρατώ σφιχτά,
το αίμα σου τα χέρια μου πλημμύρισε.
Ίσως ο Θεός να έχει δώσει εντολή
στον εκλεκτό λαό του
να φτιάξει την κόλαση επί της γης…
και το όνομα αυτής… Γάζα!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
Φωτογραφία: Hugo Jehanne
BookSitting 
Εξαιρετικο συγκλονιστικο ποιημα.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο