Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου
alexia.kalogeropoulou@gmail.com
Η Σαρίτα Χαΐμ,ένας από τους πιο ξεκάθαρους, όμορφους και γενναιόδωρους ανθρώπους που έχω γνωρίσει,γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πολιτικές Επιστήμες και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Ασχολήθηκε με το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση και έζησε για οχτώ χρόνια στο Βουκουρέστι και στο Τορόντο. Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ξεκόλλα…» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Ακολούθησε το νεανικό μυθιστόρημα «Placebo» (2017) και το μυθιστόρημα «Η αδελφή μου» (2019) και τα δύο από τις εκδόσεις Μίνωας, όπως άλλωστε και το «Happy Hour», το νέο της βιβλίο, με αφορμή το οποίο γίνεται η συζήτηση που ακολουθεί.
Κυρία Χαΐμ, σας καλωσορίζω στο Σαλόνι του BookSitting και εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το νέο σας μυθιστόρημα, το τέταρτο, αν δεν κάνω λάθος, με τον χαρούμενο τίτλο Happy hour. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για το βιβλίο σας; Τι πραγματεύεται και πώς το εμπνευστήκατε;
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Πράγματι το Happy Hour είναι το τέταρτο μυθιστόρημά μου και προέκυψε μέσα στη νέα πραγματικότητα που προσγειωθήκαμε όλοι την περίοδο της καραντίνας. Η βαθύτερη ανάγκη μου για επικοινωνία φαίνεται πως με οδήγησε στην έμπνευση όλων αυτών των χαρακτήρων που επιθυμούν διακαώς να μοιραστούν τις ζωές τους, μέσα σε ένα μπαρ, παρέα με ένα ποτό. Ωστόσο ο χώρος λειτουργεί περισσότερο σαν περιβάλλον μυσταγωγικής συνύπαρξης, παρά ως τόπος διασκέδασης. Εκεί οι χαρακτήρες μοιάζουν να ελευθερώνονται, αφήνοντας τους φόβους, τις αγωνίες, αλλά και τις ελπίδες τους να βρουν αποδέκτη.
Ποια είναι η Happy Hour των ηρώων σας;
Το Happy Hour ή σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση «η ώρα της χαράς» συμβολίζει για τον καθέναν μια καινούργια πραγματικότητα και μια δεύτερη ευκαιρία, με πρωταγωνιστή τον κεντρικό ήρωα τον Βαγγέλη, τον ιδιοκτήτη του μπαρ, που βρίσκεται σε μια καμπή της ζωής του, αντιμετωπίζοντας επαγγελματικές αλλά και προσωπικές προκλήσεις. Είναι ένας ήρωας έντιμος, που αναγνωρίζει τα λάθη του, έχει κάνει την αυτοκριτική του, διαθέτει βαθιά ενσυναίσθηση και λειτουργεί πολλές φορές σαν από μηχανής θεός για τους άλλους. Το μπαρ του, θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί ένα μικρό αυτοτελές σύμπαν, μέσα στο οποίο οι άνθρωποι μοιράζονται τις ζωές τους και τις ιστορίες τους.
Οι ήρωές σας είναι αρκετά διαφορετικοί, ωστόσο συνδέονται μεταξύ τους. Τι είναι αυτό που τους συνδέει; Ποια είναι η «συγκολλητική» ουσία, αν μου επιτρέπεται η έκφραση;
Από την αρχή της συγγραφής αυτού του βιβλίου, το ζητούμενο ήταν οι ήρωες να είναι αντιπροσωπευτικοί της σύγχρονης κοινωνίας, να αποτελούν με έναν τρόπο ένα ζωντανό ανθρώπινο ψηφιδωτό. Για παράδειγμα, στις σελίδες συναντούμε την Αμαλία που είναι στο κατώφλι των ενενήντα και πίνει το τελευταίο της λικεράκι, αλλά και την Κορίνα που στα είκοσί της χρόνια ονειρεύεται να γίνει επώνυμη ινφλουένσερ στο διαδίκτυο. Ήθελα να μην υπάρχουν ηλικιακά στεγανά ούτε άλλοι διαχωρισμοί, όπως φύλου, φυλής κλπ. Το μπαρ του Βαγγέλη, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι οικουμενικό. Εκεί ακριβώς βρίσκεται, όπως σωστά παρατηρήσατε, η «συγκολλητική» τους ουσία. Η ανθρώπινη φύση διακατέχεται από φόβους και αγωνίες, ωστόσο ελπίζει και ψάχνει απεγνωσμένα τη χαρά διατηρώντας έναν κοινό παρανομαστή, ακόμα κι αν ο αριθμητής αλλάζει.
Και τι είναι αυτό που τους διαχωρίζει;
Αυτό που τους διαχωρίζει είναι η προσωπική τους ιστορία και το πώς επιλέγουν να βαδίσουν τη διαδρομή τους. Η ψυχοσύνθεση του καθενός τη συγκεκριμένη στιγμή παίζει μεγάλο ρόλο, ακριβώς όπως και στη ζωή. Οι επιλογές που κάνουν οι χαρακτήρες – να αφεθούν στο τραύμα, στην περίσταση κλπ ή όχι – θυμίζουν πολύ τις καταστάσεις που όλοι βιώνουμε καθημερινά.
Οι ήρωές σας είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Τι τους εξυψώνει στα μάτια των αναγνωστών; Πώς φανερώνεται ο ηρωισμός τους;
Οι ήρωες γίνονται στα μάτια μας ελκυστικοί όταν ακουμπούν στην ψυχή μας και γίνονται κομμάτι μας. Οι χαρακτήρες του Happy Hour δεν είναι χάρτινοι. Ζουν και αναπνέουν ανάμεσά μας. Μας συγκινούν, μας προβληματίζουν και πολλές φορές μας κάνουν να γελάμε με την κωμικοτραγική τους κατάσταση. Ο ηρωισμός τους αναδύεται ακριβώς στο σημείο που η ανθρώπινη υπόστασή τους κάνει την υπέρβαση μπροστά στην πρόκληση. Η δυσκολία άλλωστε είναι αυτή που μας εξελίσσει. Μόνο όταν βγαίνουμε από τη ζώνη ασφαλείας μας κάνουμε μεγάλα βήματα μπροστά.
Σας προβληματίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα; Αν σας ζητούσα να κάνετε μια πρόβλεψη για το μέλλον, ποια θα ήταν αυτή;
Οι εποχές αλλάζουν αλλά το ζητούμενο στις σχέσεις παραμένει πάντα το ίδιο. Οι άνθρωποι, πάνω από οτιδήποτε άλλο, επιθυμούν να μοιραστούν. Στο Happy Hour, ο Ζαχαρίας ανακάλυψε τη Γλυκερία στο διαδίκτυο και η ζωή του άλλαξε προς το καλύτερο. Μπορεί ο τρόπος προσέγγισης να έχει διαφοροποιηθεί και να βρισκόμαστε οχυρωμένοι πίσω από οθόνες, ωστόσο η ανάγκη είναι η ίδια και πιστεύω πως σύντομα θα βρούμε τον δρόμο μας. Η ιστορία δείχνει πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πάντα τον βρίσκουμε και το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα δεν μένει σταθερό. Ευτυχώς! Θα ήταν πολύ βαρετή η ζωή μας αν όλα παρέμεναν ίδια, δεν βρίσκετε;
Συμφωνώ! Θα ήταν όντως μονότονη μια τόσο στατική ζωή. Η ιστορία σας εκτυλίσσεται στην Αθήνα. Βλέπετε αλλαγές, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, στην πόλη τα τελευταία χρόνια; Ευνοείται το μοίρασμα και η αλληλεγγύη;
Σίγουρα η πόλη έχει αλλάξει, ιδιαίτερα μετά την πανδημία, όπως και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις του κόσμου. Οι άνθρωποι τραυματίστηκαν ψυχικά και πολλοί από αυτούς αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις εντελώς μόνοι τους. Ωστόσο βλέπω τελευταία μια διάθεση «ανοίγματος» και ψυχικής αλληλεγγύης. Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας και επικοινωνία. Η χαρά και η ικανοποίηση που παίρνεις στηρίζοντας κάποιον άλλον, είναι πολλές φορές μεγαλύτερη κι από την κατάκτηση κάποιου προσωπικού στόχου.
Σχεδιάζετε κάποιες παρουσιάσεις του βιβλίου σας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού;
Μόλις ολοκλήρωσα μια σειρά παρουσιάσεων και θα κάνω ένα διάλειμμα για καλοκαιρινές διακοπές. Τον Σεπτέμβριο θα επανέλθω δριμύτερη, ωστόσο είμαι ανοιχτή για παρουσιάσεις στην περιφέρεια.
Αν και είναι πολύ νωρίς, αφού το Happy Hour μόλις κυκλοφόρησε, έχετε ήδη έτοιμο στο μυαλό ή στο συρτάρι σας το επόμενο βιβλίο σας;
Είναι αλήθεια ότι το ταξίδι του Happy Hour μόλις ξεκίνησε και θέλω να το απολαύσω. Αυτό δεν με εμποδίζει βέβαια στη συγγραφή του επόμενου μυθιστορήματός μου, το οποίο έχω ήδη προχωρήσει. Οι συγγραφείς βλέπετε, δεν σταματάμε ποτέ.
BookSitting 