18:28.
Ώρα θανάτου του ονείρου.
Ποιος αντέχει τη ναυτία
που προκαλούν τα ανάρμοστα στόματα,
τα χάδια από χέρια αγαλμάτων,
τις ολέθριες λέξεις.
Ο Κάιν δεν πέθανε ποτέ.
Ζει μέσα σ’ ανύποπτους απογόνους
και να, η αγάπη ξεψυχάει
από τ’ ανεστραμμένο βέλος του έρωτα
τεντώνει του τόξου τη χορδή
που σπάει με θόρυβο
σαν ένα αντίστροφο Big Bang.
Δεν έχει τίποτα πια εδώ.
Μόνο έρημο.
Φωτογραφία: Dikaseva
BookSitting 
Όμορφο μέσα στην απουσία και στην προδοσία που εμπεριέχει Αλεξία!
Ευχαριστούμε!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Εγώ ευχαριστώ, Μαίρη, για το σχόλιό σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!