Νικηφόρος Βρεττάκος | Ολονυχτία

Δε με κατάλαβες ̇ όλη τη νύχτα
ήμουνα πλάι σου, προσπαθούσα να κλείσω
τα παράθυρα, πάλευα-όλη νύχτα.
Ο αγέρας επέμενε.
Άπλωσα τότε
τις παλάμες μου πάνω σου σαν
δυο φύλλα ουρανού, και σε σκέπασα.
Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα
δίχως χέρια τον κόσμο.


(Από τη συλλογή «Το βάθος του κόσμου», 1961 στο βιβλίο «Η Εκλογή μου, Ποιήματα 1933-1991», εκδόσεις Ποταμός. Tο ποίημα έχει μεταγραφεί σε σύστημα μονοτονικό)

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.