Το κάτοπτρο του Εγώ
Δεν είχα ποτέ άλλοτε την ευκαιρία να δω
τα σημάδια που ο χρόνος αποτύπωνε στο πρόσωπό μου.
Η διαδοχή των γεμάτων ημερών άφηνε πάντοτε την ψευδαίσθηση
της νιότης… της χαμένης ίσως νιότης.
Τώρα αργόσυρτα ο χρόνος μου ψιθυρίζει ειρωνικά
Ακινητοποιήθηκα! Ενώ εκείνος συνεχίζει να γλιστράει στο κορμί
και το μυαλό σφυροκοπώντας ασύστολα την ομορφιά της ζωής
που συνεχίζει το ρου έξω από μένα.
Θα σβήσω εκείνα τα σημάδια με τη χρήση – αχρηστία της μνήμης,
θα τιθασεύσω το παρόν,
Με χρώμα – ένταση – πάθος
Ν΄ ανθίσει η άνοιξη εντός μου
Να φωτίσει τις γραμμές του χρόνου
Να δώσει στο χαμόγελο αισιοδοξία.
BookSitting 
Εξαιρετικο το ποίημα της κ. Νατάσας Βαλτινού
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο