Βίκτωρας
Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα και βρήκα δουλειά. Απογευματινή και με καλό μισθό. Το αστικό με άφηνε 15 λεπτά μακριά από εκεί που δούλευα. Το άσχημο όμως ήταν πως έπρεπε να περνάω μπροστά από ένα νεκροταφείο στο δρόμο για τη δουλειά. Δεν είμαι άνθρωπος που φοβάται αλλά κάτι ο αέρας που λυσσομανούσε, κάτι οι λάμπες που αναβόσβηναν, κάτι που σκοτείνιαζε νωρίς γιατί ήταν χειμώνας, άρχισα να φοβάμαι.
Ευτυχώς γνώρισα τον Βίκτωρα. Ήταν λίγο παράξενος αλλά ευγενικός και με συνόδευε μέχρι τη στάση. Μια νύχτα του ανέφερα ότι παλιότερα τρόμαζα να περνάω έξω από το νεκροταφείο αλλά τώρα μαζί του δε με ενοχλούσε καθόλου. Μου απάντησε σοβαρά κοιτώντας με στα μάτια, ότι και αυτός φοβόταν όταν ήταν ακόμα ζωντανός. Την επομένη παραιτήθηκα.
BookSitting 