Το BookSitting μίλησε με τον συγγραφέα Ντίνο Γιώτη, με αφορμή το νέο βιβλίο του, «Ο Άγγελος που έχασε τον δρόμο … Συνεχίστε την ανάγνωση ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο συγγραφέας Ντίνος Γιώτης στο σαλόνι του BookSitting

Το BookSitting μίλησε με τον συγγραφέα Σωτήρη Σαμπάνη για την αλήθεια, το παρελθόν, τη μνήμη, την τύχη και το νόημα της ζωής, με αφορμή το νέο βιβλίο του, «Σκανταλόπετρα»,  που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου 
(alexia.kalogeropoulou@gmail.com)

Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας;

Ήθελα να απομονώσω και να προβάλλω την κατεξοχήν ψυχογραφική διάσταση των ηρώων του μυθιστορήματος, στηριζόμενος στον συμβολισμό. Ο τίτλος λοιπόν συμβολίζει την κατάδυση στον εσωτερικό μας κόσμο, τη συλλογή στοιχείων αυτογνωσίας και την επιστροφή μας στην πραγματικότητα, κρατώντας κάτι πολυτιμότερο για τον εαυτό μας, κάποια πρόσθετη αξία.

Ο Μιχάλης Νέζης, ο ήρωας του μυθιστορήματός σας, σημαδεύεται από κάποια γεγονότα που τον ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. Πιστεύετε ότι το παρελθόν καθορίζει την πορεία μας στο παρόν και στο μέλλον;

Θέλω να πιστεύω πως ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας -ανεξαρτήτως στόχων και ονείρων- συναθροίζεται στην μνήμη σαν παρελθόν. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να το ονομάσουμε «εμπειρία ζωής» δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να μην επαναλάβουμε λάθη και παραλείψεις. Συνειδητά ή ασυνείδητα η μνήμη περιστρέφεται γύρω από «γεγονότα» μιας και αυτά έχει ως σημείο αναφοράς για να εμπλουτίσει το παρόν και με βάση αυτά ονειρεύεται να χτίσει ένα μέλλον. Το παρελθόν λοιπόν είναι το πλέον αξιοποιήσιμο υλικό μας. Σ’ αυτό το υλικό οφείλουμε να συνυπολογίσουμε και το απρόβλεπτο.

Είναι η μνήμη αξιόπιστη; Τι κρατάμε στη μνήμη μας;

Νομίζω πως είναι αξιόπιστη. Ίσως όχι τόσο στην καταγραφή των λεπτομερειών, όσο στην καταγραφή της αίσθησης που αυτή αποτυπώνει στην ψυχή και στα κύτταρά μας ακόμα. Σε κάθε περίπτωση είναι μαγιά δημιουργίας και καλώς εννοημένης εξέλιξης.

«Συνειδητά ή ασυνείδητα η μνήμη περιστρέφεται γύρω από «γεγονότα» μιας και αυτά έχει ως σημείο αναφοράς για να εμπλουτίσει το παρόν και με βάση αυτά ονειρεύεται να χτίσει ένα μέλλον.»

Ποιο είναι το «ελάχιστο» που μας κρατά ζωντανούς; Ποιο είναι το δικό σας «ελάχιστο»;

Ως ελάχιστο μπορεί να αναφερθεί, πρωταρχικά, η βούληση για ζωή και ό,τι αυτή  συνεπάγεται. Αυτή η βούληση παρουσιάζεται σαν ένα έργο που έχουμε να διεκπεραιώσουμε μέσα από μια διαρκή εκπλήρωση αναγκών. Η ευτυχία, η ικανοποίηση και η ευδαιμονία είναι εκφάνσεις του «ελάχιστου» που επισημαίνετε. Η δε γενετήσια ορμή  τις κληροδοτεί στους επόμενους. Στο «ελάχιστο» προσδιορίζω και κάποιες αξίες… όπως την αξιοπρέπεια. Το δικό μου «ελάχιστο» είναι η αξιοπρέπεια, χωρίς να σημαίνει ότι την έχω κατακτήσει. Συνεχίστε την ανάγνωση «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στο σαλόνι του BookSitting ο συγγραφέας Σωτήρης Σαμπάνης»

Το BookSitting μίλησε με τη συγγραφέα Ουρανία Τουτουντζή με αφορμή το νέο βιβλίο της, «Ο Ρομπέν των Κάστρων»,  που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου 
(alexia.kalogeropoulou@gmail.com)

Πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη, δραστήρια μητέρα ενός παιδιού και λάτρις της αρχαίας ελληνικής διανόησης, η Ουρανία Τουτουντζή μίλησε στο BookSitting, μεταξύ άλλων, για τη φιλία, τη δικαιοσύνη, το bullying, τη διαφορετικότητα και τη φαντασία, σε μια μεστή περιεχομένου συνέντευξη.

–Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Ο ένας λόγος είναι η συχνή μου επαφή με παιδιά μέσα από «Εργαστήριο Αρχαίων Ελληνικών» που διοργανώνω εδώ και έξι χρόνια για παιδιά του Δημοτικού. Με συγκινεί ιδιαίτερα η παιδική ευαισθησία, ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά προσεγγίζουν –απλά και συχνά πολύ πιο διεισδυτικά απ’ τους ενήλικες- τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της ζωής μας. Ο άλλος λόγος, είναι ο γιος μου, δέκα ετών σήμερα. Μέσα από τα βιβλία που γράφω για παιδιά, θέλω να περάσω τόσο σε αυτόν όσο και στους συνομηλίκούς του θετικά μηνύματα για τη ζωή.

– Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τον «Ρομπέν των Κάστρων»;

Μα με ενέπνευσε ο ίδιος ο ήρωας που εμπνέει και τον… ήρωα του βιβλίου μου. Ο Ρομπέν των Δασών! Ο παλιός εκείνος ρομαντικός –ίσως ακόμη και ουτοπικός- υπέρμαχος της δικαιοσύνης,  με τη λογική ότι θα μπορούσε σήμερα να λειτουργήσει ως ένα «αντι –πρότυπο» απέναντι στους «υπερήρωες» που τόσο χονδροειδώς προβάλλονται σήμερα από μια βιομηχανία η οποία, επιτρέψτε μου να πω, ότι θησαυρίζει εις βάρος της πνευματικής και ηθικής εξέλιξης και καλλιέργειας των παιδιών μας.

Διότι ο Ρομπέν έρχεται να μας θυμίσει αυτό ακριβώς που μας μαθαίνουν και οι ιστορίες από τη μυθολογία μας: ότι οι ήρωες τη δύναμή τους τη χρησιμοποιούν πάντοτε για το κοινό καλό και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε. Όχι η δύναμη από μόνη της.

– Στο βιβλίο σας δίνετε ιδιαίτερη σημασία στη φιλία και στη δικαιοσύνη. Υπηρετούνται αυτές οι αξίες στη σημερινή κοινωνία; Και γιατί είναι τόσο σημαντικές; 

Ο Ροβέρτος, ο Τίμωνας και η Θάλεια τα κατάφεραν τόσο καλά στη δύσκολη αποστολή που τους ανέθεσε ο Μάγος της Ιστορίας τόσο επειδή χάρη στη φιλία που τους έδενε μπόρεσαν να συνεργαστούν όσο και επειδή είχαν έναν ευγενικό σκοπό: να μην αφήσουν να αδικηθεί ένας άνθρωπος. Είναι οι ίδιες οι αξίες που συνέβαλαν στην αποτελεσματικότητα των ενεργειών των τριών παιδιών. Συνεχίστε την ανάγνωση «Στο σαλόνι του BookSitting: Η συγγραφέας Ουρανία Τουτουντζή»

Το BookSitting μίλησε με την Δέσποινα Μπάτρη, συγγραφέα του βιβλίου «Ή όλοι ή κανείς», για την αυταπάρνηση, την απώλεια, την ανθρωπιά, τη συγγραφή, τις δυσκολίες της ζωής και άλλα πολλά.

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου 
(alexia.kalogeropoulou@gmail.com)

• Το «Ή όλοι ή κανείς» είναι το πρώτο σας βιβλίο. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Η γραφή έχει διπλή χρήση, είναι τρόπος κατανόησης του εαυτού και τρόπος επικοινωνίας με τον άλλο. Χρόνια έγραφα έχοντας κατά νου αυτό. Απλώς όταν κάποια στιγμή ένιωσα ότι είχα φτάσει σε κάποιο επίπεδο που με ικανοποιούσε, και ότι είχα κάτι να πω που μπορεί να ενδιαφέρει τον αποδέκτη-αναγνώστη, επιδίωξα την έκδοση κάποιων γραπτών μου. Πρόκειται για μια συλλογή εκτενών διηγημάτων -πέντε τον αριθμό- που διερευνούν την έννοια της αυταπάρνησης είτε ως ελεύθερη είτε ως αναγκαστική επιλογή σε ποικίλους τόπους και χρόνους. Το γεγονός ότι οι βασικοί ήρωες των διπόλων σε κάθε διήγημα είναι υπαρκτά πρόσωπα, θεωρώ ότι απαλλάσσει το «Ή όλοι ή κανείς» από τη γραφική υπερβολή που πιθανώς παραπέμπει εκ πρώτης όψεως το θέμα.

• Ο ήρωας του πρώτου διηγήματός σας, ο Αριστοτέλης, είναι, όπως γράφετε, εμπνευσμένος από τον πατέρα σας. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο ήταν να μοιραστείτε με το αναγνωστικό σας κοινό προσωπικά σας βιώματα;

Μοιράστηκα μια εμπειρία του πατέρα μου, όχι ακριβώς προσωπικά μου βιώματα, αφού η κόρη του διηγήματος είναι μυθοπλαστικό πρόσωπο. Ωστόσο πρέπει να ομολογήσω πως πράγματι ο συγγραφέας, ο κάθε συγγραφέας, αναπόφευκτα κάπου κρύβεται μέσα στα κείμενά του κι αν όχι ο ίδιος μια προέκταση ή έστω έκφανση του εαυτού του. Δεν εννοώ ότι παρελαύνουν κατ’ ανάγκη αυτοβιογραφικά στοιχεία σε ένα μυθοπλαστικό έργο ή ότι ο συγγραφέας ταυτίζεται με κάποιον από τους ήρωές του. Αλλά ότι κάποια σκέψη του, κάποιο βαθύτερο alter ego του, ίσως κάποιος δυνητικός εαυτός που ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν να βρήκε τρόπο να εμφιλοχωρήσει στις σελίδες του βιβλίου του. Πιο πολύ αυτή την απραγματοποίητη υπόστασή του ψάχνει ο συγγραφέας. Μια διερεύνηση του εαυτού είναι η γραφή. Ένας τρόπος να γίνεις πιο «πλούσιος». Υπό αυτήν την έννοια, με δεδομένη την έκθεση αυτού που εκδίδει τα γραπτά του, το λιγότερο είναι να παρουσιαστεί μια οικογενειακή ιστορία. Συνεχίστε την ανάγνωση «Στο σαλόνι του BookSitting: Η συγγραφέας Δέσποινα Μπάτρη»