Λένε πως, κάτω απ’ τη γη που όλοι μας πατούμε, υπάρχει ένα δέντρο πελώριο, μ’ έναν κορμό τόσο δα στιβαρό και τόσο μεγάλο όσο κι η ηλικία ετούτου του κόσμου. Γύρω του οι καλικάντζαροι στήνουν τρανή γιορτή: ολημερίς κι ολονυχτίς αδιάκοπα χορεύουν. Για κοίτα που στα δυο τους χέρια κραδαίνουν οδοντά πριόνια! Προσπαθούν να κόψουν τον κορμό που τη γη μας χρόνια πολλά βαστάει –σάμπως θέλουν να τη δουν να γκρεμιστεί και να γελάσουνε με την καρδιά τους. Χτυπούν λοιπόν με μικρά τσεκούρια, το ξύλο να τσακίσουν με τοσοδούλικα πριόνια. Ολάκερη τη χρονιά πασχίζουν μα μόλις φτάνουν κοντά την χαριστική τομή να δώσουν, να σου τα Χριστούγεννα. Αποφασίζουν τότε να σκαρφαλώσουν στην ανάποδη σκάλα του ήλιου και ν’ ανέβουν επάνω στη γη για να γλεντήσουν, σκαρφίζοντας ό,τι μπορούν για να πειράξουν τους ανθρώπους. Υπόσχονται, όμως, πως, σαν έρθουν τα Φώτα, θα γυρίσουν πάλι κάτω για να τελειώσουν το έργο που έχουν από καιρό αρχίσει. Μόλις όμως επιστρέψουν, μένουν έκπληκτοι μ’ αυτό που αντικρίζουν: το δέντρο τους, λειψό που ήταν κάποτε, τώρα έχει θρέψει και νέες ρίζες έχουν σχηματιστεί σ’ όλες του τις άκρες. Πιάνουν αμέσως τα πριόνια κι αρχίζουν και πάλι τη δουλειά. Ευτυχώς που οι καλικάντζαροι είναι μικρόσωμοι και δεν θα καταφέρουν ποτέ το έργο τους να σώσουν. Αλίμονο αν ετούτοι εδώ γνώριζαν από ηλεκτρικά πριόνια!
Ο Αργύρης Φυτάκης είναι φιλόλογος και συγγραφέας, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (MA) στη Δημιουργική Γραφή και τις Πολιτισμικές Σπουδές. Το πρώτο του αφήγημα «Ημέρα Γενεθλίων», η πρώτη του συλλογή χαϊκού «Διαθλάσεις Φωτός» και η πρώτη του νουβέλα «Cassandrae» βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη (openbook.gr), όπως και η συλλογή χαϊκού «Του χρόνου».
Φωτογραφία: Gerd Altmann
Newsletter
BookSitting | βιβλία, τέχνες, ιδέες
BookSitting 