Την αρχική μου θέση, ότι ο θάνατος του μεταμορφωμένου σε ζώο Γκρέγκορ θα μπορούσε και να αποτραπεί, θα μπορούσε δηλαδή να μας αποκαλυφθεί μια νέα μεταμόρφωση, μια Ανάσταση -τόσο υπερρεαλιστικά και εκπληκτικά όπως συνέβη και με την αρχική μεταμόρφωση – την επεξηγώ εδώ, λέγοντας, πως αν η οικογένεια του πρωταγωνιστή είχε δοθεί σε ένα ασκητικό αγώνα αποδοχής και πρόσληψης της αποτρόπαιης όψης και φύσης του υιού της, τότε αυτό θα ήταν εφικτό. Αν ο Γκρέγκορ, του Εβραίου Φραντς Κάφκα, είναι ένας εσταυρωμένος ήρωας και η ασθένειά του είναι ένα πάθος που θυμίζει εκείνο του Χριστού, ένας άλλος Ιωσήφ από Αριμαθαίας και μια μάνα σαν την Θεοτόκο, που πιστεύει αμείωτα στην Ανάσταση, θα τον κατέβαζαν απ΄ τον δικό του σταυρό, θα τον περιποιούνταν και θα έκαναν δυνατή την έγερσή του. Οι Άλλοι είναι πάντα αναγκαίοι για ν΄αναστηθεί ο Άλλος· ακόμα και ο Υιός του Θεού δεν επέλεξε άλλον δρόμο. […]
(Από το βιβλίο του Παναγιώτη Θωμά, Μια ανέφικτη Ανάσταση, εκδόσεις Αρμός, σ. 38-39)
Ο Παναγιώτης Θωμά γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1981. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το Holy Cross Greek Orthodox School of Theology στη Βοστόνη (2005). Αναγορεύτηκε διδάκτορας θεολογίας από το Αριστοτέλειο μετά από έγκριση διατριβής του για την έννοια του οικείου τόπου στο έργο των Ν. Γ. Πεντζίκη και Wendell Berry (2010). Διδάσκει Θρησκειολογία στην Αγγλική Σχολή (English School) Λευκωσίας και Διδακτική των Θρησκευτικών στην Προδημοτική Εκπαίδευση στο Παν/μιο Frederick ως επισκέπτης λέκτορας. Από το 2015 έως το 2017 δίδαξε το Μεταπτυχιακό Σεμινάριο «Θεολογία και Πολιτισμός» στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Παν/μίου Κύπρου.
Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνόφωνα και αγγλόφωνα περιοδικά (Σύναξις, Intellectum, The Journal of Religion and Film, Σythesis κ.α.). Η πρώτη του μονογραφία τιτλοφορείται: Τόπος Χρονοποιός. Κοινότητα, Φιλοπατρία, Ετεροτοπία και το τόπος των Εσχάτων στα κείμενα των Νίκου Γ. Πεντζίκη και Wendell Berry (Αρμός 2017) και την ακολούθησε η συλλογή μελετημάτων του για την ποίηση της Κικής Δημουλά με τίτλο Διαρρηγνύοντας την Αμφιβολία (Αρμός 2020). Έχει μεταφράσει παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ και της Σέλμα Λάγκερλεφ (Αρμός, 2013-2015). Δημοσίευσε τα παραμύθια Δροσοσταλίδα (Ακτίς 2012) και Η χορωδία των Χριστουγέννων (Αρμός 2016). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Πόρφυρας (2017-2018) και Το Κοράλλι (2021) και στον τόμο Memories of Yesterday (Πορεία 2019). Τραγούδια σε στίχους του δημοσιεύονται στις δισκογραφικές εργασίες του Γιώργου Καλογήρου Καλά το λεν για το φεγγάρι (ILP Productions 2009) και του Χρυσόστομου Σταμούλη Αγάπη σ’ αγαπάω και Γελάς (Αρμός 2013 και 2020).
Newsletter
BookSitting | Βιβλία, Τέχνες, Ιδέες
BookSitting 