Βιβή Κοψιδά – Βρεττού | Θάλασσα

Είσαι πάντα η ίδια καθρέφτης
Που το είδωλό του φοβάται…
Είσαι ίδια κι όταν
βουνό κακοτράχαλο
σπαρταριστό κατηφορίζει και
τσαλαβουτάει στον κόρφο σου
Θάλασσα

Είσαι ίδια κι όταν
σαμπρέλες μαύρες
Σαράβαλα λείψανα
Χρώματα τρέλας
Δίχως ναυαγοσώστη
Όρτσα στον κίντυνο
Θάλασσα

Στο σχήμα μοιάζεις
του κορμιού σου ακηλίδωτο
Να ψαρεύεις
σεπτά χέρια
ας πούμε του Κυναίγειρου
Σε κόκκινα δύσης νερά
ψυχρός κόλπος το «υγρόν πυρ»
ψυχή πειρατική
Στιφό στα πλοία δηλητήριο
Να κουφοκαίει σ’αυτόν
τον κόλπο σου
νερά και σώματα

Μετανάστης ονόματι «Αγαμέμνων»
Από την Τροία στης Λασκαρίνας την ποδιά
Σχισμένο ανεμίζει πουκάμισο και
Νερά σκλαβωμένα κλαδεύει
Ω θάλασσα!

Αστερίες στο βυθό σου
Το ζιπούνι της Μπουμπουλίνας
τρικυμίζει
Φυκιάδα σπαρμένη στον πέτρινο κόρφο της
Φέουδο θάλασσας η κραυγή της

Στην αφώτιστη ζώνη τρυπώνει
Το φως των Ψαρών πώς λαμπρίζει
Ανοξείδωτη μνήμη
λεκάνες παίζουν βουνά
Παραμύθια ηρώων
Και βλαστοί νεογέννητοι
υποβρύχιο κλώθουν σαφάρι
Τις νύχτες σου θάλασσα

Γιαγιά Λασκαρίνα
Τρανό στα παιδιά πες παραμύθι
Πώς οι θάλασσες νανουρίζουν
Το αίμα
Λευτεριά να φυτρώσει…

---

Η  Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού είναι Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας, μέλος του Κύκλου Ποιητών, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και συνεργάτιδα του BookSitting.

Φωτογραφία: Jean Valjean

---