Σοφία Πόταρη | Κάλαμος (Ο μύθος του Κάλαμου)

Σε φουσκωμένη ποταμιά, σε όχθη αφρισμένη
πανώριος νέος κάθεται με τα μαλλιά χρυσάφι
τα μάτια έχει σκοτεινά, την όψη του θλιμμένη
μοιρολογά και δέρνεται σαν λαβωμένο ελάφι.

«Σπαράξτε νεροπούλια μου στην άχαρή μου μοίρα,
σκουλήκια και μαυρόψαρα την σάρκα μου μασήστε.
Ποτάμι τρισκατάρατο σαν μ’ έριξε σε κλήρα
καϋμού κι ερμιάς, ελάτε, απάνω μου ορμήστε.

Κι εσείς ανέμοι ουρλιάξετε με βάρβαρη σκληράδα
τα κόκκαλά μου σπάστε τα, κάψτε με σαν λαμπάδα
τρυπάτε με αλύπητα, στιγμή να μην αλλάχτε
ζωή δεν έχω άλλη πια κι απάνω μου λυσσάχτε.

Του Κάρπου μου η ζεστή καρδιά, Θεέ μου, δεν χτυπάει!
Τα χείλη τα φλογόσαρκα μελάνιασαν, πικρίσαν
και το θεόμορφο κορμί που έρωτα ξυπνάει
καβούρια και νερόφιδα φριχτά νεκροστολίσαν.

Τι συμφορά και τι κακό! Πώς να ’βρει η πεθυμιά μου
χαράς λαχτάρα κι αγκαλιά για τ’ άθλιο το ποτάμι;
Εσύ, κακούργε Μαίανδρε, πατέρα της γενιάς μου,
πώς έπνιξες ό,τι αγαπώ στην κρύα σου παλάμη;

Με τι ψυχή μού στέρησες αγάπης την αγάπη;
Πώς του παιδιού σου την καρδιά δεν πόνεσες και πήρες
ζωής πανάκριβη ομορφιά, που λάτρευα κι ετράπη
σε σκότος συ ό,τι θέλησες κι ας θέλαν φως οι μοίρες;

Του πόνου μου τα τρίσβαθα τα βάθια σου να σφάζουν
oι πέτρες σου να σε χτυπούν, τα βράχια σου να σπάζουν
να ξεραθείς, να ρημαχτείς και να μαυροβουλιάξεις
φαρμάκι κι ό,τι γης κακό, εσύ να το βυζάξεις.

Σε με, που αγάπης τον καϋμό αιώνια θα κλαίω
πατέρα Δία, δώσε μου της λήθης ευσπλαχνία
στην αγκαλιά μου βάλε τον ωραίο και ακμαίο
να μ’ αγαπά, να τον κρατώ σ’ αγάπης αφθονία.

Χορτάρι κάνε με να ζω μες στον δικό του τάφο
να τραγουδώ και να λυγώ στ’ αγέρα το τραγούδι
κι εκείνον πάνω μου καρπό καλοδεμένο να ’χω
χυμός στα βάθια μου να ζει, στην φλούδα μου το χνούδι»

Κι ο Δίας ευθύς σαν ένιωσε του νέου την οδύνη
καλάμι τόνε φύτεψε στου ποταμού την όχθη.
Κι ακούγονται αιώνια του Κάλαμου οι θρήνοι
στου άνεμου το σφύριγμα, που χάδι του εδόθη.

---

Η Σοφία Πόταρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα Μεσσηνίας. Είναι απόφοιτος της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας, του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Δηλητήριο σε μέλι» (Εκδόσεις Νησίδες, 2016), «Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι» (Εκδόσεις Όστρια, 2017), «Θελκτήρια Έρωτος» (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2020) και «Σαρκοχώραφα» (Ιδιωτική Έκδοση, 2024). Είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Διατηρεί την ιστοσελίδα Φίλτρα μοι θελκτήρια έρωτος και αρθρογραφεί στον ιστότοπο «Κανονική Ποίηση» , στη στήλη «Χωρίς κορμί, μα ζωντανή», όπου επιμελείται και παρουσιάζει αφιερώματα σε νεκρές ποιήτριες.

Φωτογραφία: Dave Hoefler

---