Αλεξία Καλογεροπούλου | Κάθε πρωί στη Γάζα

Κάθε πρωί στη Γάζα
αποχαιρετούν όσους κυλίστηκαν
τη νύχτα στο αίμα
χρόνια τώρα
συνήθισαν να θάβουν μικρά παιδιά
θρηνώντας
πάνω σε συντρίμμια,
συνηθίσαμε και εμείς
σιωπηλοί μάρτυρες του τέλους
παιδιών που δεν πρόλαβαν
να ζήσουν
ή ζουν
με το χρώμα των αγαλμάτων στο δέρμα.
Με χείλη σφαλιστά
κοιτάμε ενοχικά
ή αδιάφορα
και βάφουμε λίγο λίγο
και τα δικά μας χέρια
με αθώων αίμα.