Ανθή Θεοχάρη | Δύο ποιήματα

Σωκράτους και Ερμού

Όταν κοιτάζεις στα μάτια οι φωνές σωπαίνουν
Έχω μέσα μου έναν άθεο άστεγο που τρέχει στην εκκλησία
για να φάει ψωμί
Μέσα μου υπάρχει ένας νευρικός που πατά επίμονα την κόρνα
στον δρόμο γιατί βιάζεται
Μέσα μου υπάρχει ένα κρεμασμένο χαμόγελο έτοιμο να πεθάνει
από μελαγχολία•
Ευριπίδου και Σωκράτους πρωί στην Αθήνα τα εμπορεύματα
φτιαγμένα από αντιγραφή για φτωχή τσέπη
Πιο κάτω στην Ερμού τα περιτυλίγματα γυαλίζουν
Ανάμεσά τους άνθρωποι όλων των ειδών περπατούν
με ταμπέλα στο χέρι
Ο καθένας με τη δική του τιμή• πουλιούνται σε κάθε είδους
αγοραπωλησία
Θυμάμαι τους ασπριτζήδες κάποτε που στεκόντουσαν
στα πεζοδρόμια και ανάλογα την προσφορά πιάνανε
μεροκάματο
Έτσι θα ’πρεπε να στεκόμαστε και εμείς, να ’ναι ξεκάθαρη
η συμφωνία στη συνδιαλλαγή μας
Προσδοκίες, προσμονές δεν υπάρχουν
Το ψέμα θα περίσσευε
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν θα έχουν να αγοράσουν.

---

Οι ποιητές

Όσοι δεν γίνονται ποιητές γίνονται φίλοι και εραστές
Έρχονται κατά πάνω μας
Σκαλίζουν το μυαλό μας με την τσάπα
Κάθονται στο κρανίο μας
Και τώρα
Αντέχουμε το χειρουργείο χωρίς αναισθησία.

(Από την ποιητική συλλογή «το πούρτσον που κουτσαίνει», εκδόσεις Ρώμη, 2023)

---

Η Ανθή Θεοχάρη μεγάλωσε ως την εφηβεία στην επαρχία, στο χωριό Βίνιανη Ευρυτανίας. Από το 1997 ως σήμερα ζει στην Κυψέλη στην Αθήνα. Τελείωσε το ενιαίο λύκειο και έπειτα εργάστηκε σε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Φοίτησε σε ιδιωτικό ΙΕΚ «Τεχνικός Διακόσμησης». Η ποίηση εμφανίστηκε στην έκτη δημοτικού, όπου το πρώτο ποίημά της το έγραψε σε ένα διάλειμμα πάνω στο θρανίο. Έκτοτε έγραφε πάντα αλλά πολλά έχουν χαθεί στις μετακομίσεις που έκανε με την οικογένειά της. «Το πούρτσον που κουτσαίνει» είναι η πρώτη συλλογή που θέλησε να εκδώσει.