Τα όνειρα ζουν σ’ ένα ξέφωτο
στην άκρη του δάσους
Κρύβονται μέσα στους κορμούς των δέντρων
Οι χυμοί τους ρέουν στα φύλλα
πρόσωπα ανεστραμμένα κατά τον ήλιο
Όνειρα αιμάτινες ροές
Στις ρίζες τους το παρελθόν
Στον ίσκιο τους το παρόν
Στο ψήλωμά τους το μέλλον
Υπάρχουν όνειρα παλιά
οι άνθρωποι τα ξέχασαν και τρύπωσαν στο χώμα
Αν τύχει και κλάψει κανείς εκεί κοντά
έτσι να τα ποτίσει
ξαναζωντανεύουν
Υπάρχουν και όνειρα καινούρια
είναι πιο ευκολόπιστα αυτά
όνειρα μωρά
με ένα απλό χάδι πρασινίζουν
Αν θες ένα όνειρο να βρεις
μπες στο δάσος
Ίσως φοβηθείς
Άγρια ζώα θα πλησιάζουν
η σοφή κουκουβάγια σκληρή φωνή θα βγάζει
αληθινή
Να περπατάς
Περπάτα
Ακούμπησε το μέτωπό σου στο τραχύ σώμα του δέντρου
άφησε την αμυχή να φτάσει ως την ψυχή
και τότε
ένα όνειρο θα σου έχει δοθεί
Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).
Φωτογραφία: Kazuend
BookSitting 