Τα όνειρα ζουν σ’ ένα ξέφωτοστην άκρη του δάσουςΚρύβονται μέσα στους κορμούς των δέντρωνΟι χυμοί τους ρέουν στα φύλλαπρόσωπα ανεστραμμένα … Συνεχίστε την ανάγνωση Μαργαρίτα Παπαμίχου | Δάσος ονειρεύεται

Ψεύτικα λόγιασου τριβελίζουν τον νουγυρνάς πίσω, ξαναγυρνάςδεν ξέρειςγιατί επιστρέφειςγιατί ήταν ψέματαδιασχίζεις συχνάτα μαύρα φύλλα του χρόνουκαις, θαρρείςτ΄απομεινάρια του χθεςμα σύντομα … Συνεχίστε την ανάγνωση Γρηγόρης Σακαλής | Αγώνας

στη μνήμη τουΑπόστολου Μακρόπουλου Καθώς περνά η ηλικίακαι αφαιρούνται χρόνια από το προσδόκιμο,οι άνθρωποι ελαφραίνουμε.Ανυψωνόμαστε αργά πάνω από το έδαφος-Πετάμε.Αφήνοντας … Συνεχίστε την ανάγνωση Τάκης Π. Πιερράκος | Προ-άγγελοι

Οι μάσκες Μια θλίψη απέραντη παράγεται με την ανατολήΚαιγόμαστε από τον Έβρο ως τη ΡόδοΚάποιος πρέπει να φταίειΑν όχι εγώ … Συνεχίστε την ανάγνωση Πασχάλης Κατσίκας | Ι ποίημα

Ξημέρωσε δεμένος χειροπόδαρα ακόμααπ’ τη βία των «επιφανών».Ένα κορμί έρμαιο στις εμμονές τους.Μια καρδιά που δεν πρόλαβενα νιώσει τους παλμούς … Συνεχίστε την ανάγνωση Δημήτρης Καρπέτης | Δηλώνω παρών

Κάποτε σε αφήνουνε και οι λέξεις.Σε εγκαταλείπουνε.Δεν σε επισκέπτονται.Απηύδησαν κι αυτές. Την αποκατάσταση ζητώνταςΔιαμαρτύρονται για την κ α τ ά … Συνεχίστε την ανάγνωση Μαρία Αθανασοπούλου | Κατάχρηση

Γράφει η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού Kατά σύμπτωση διάβαζα αυτές τις μέρες τον Καταυλισμό του Γιώργου Βέη. Σε ένα από τα ποιήματα … Συνεχίστε την ανάγνωση Ο Βροχοποιός ή η επ-ανάσταση του ονείρου (σε σκηνοθεσία Λουκίας Κατωπόδη)