Στέκεσαι στο παράθυρο,
ατενίζεις τη θέα
έντονα
ώστε μοιάζεις να είσαι μέρος της.
Ανύπαρκτοι οι τοίχοι,
σε γυάλινο θερμοκήπιο θαρρείς
ότι βρίσκεσαι.
Θέλω να σε δω,
να σε παρατηρήσω –
στο πρόσωπό σου
να μετρήσω ανεμοστρόβιλους
της ζωής.
Ό,τι πονάει φέρει φωτοστέφανο –
εκεί βρίσκω τη λάμψη σου.
Σισύφεια χιονοστιβάδα
η προσπάθεια
να διατηρηθεί η αγάπη,
αλώβητη.
Η Λίνα Βαταντζή είναι εκπαιδευτικός και ποιήτρια.
Φωτογραφία: Kaspars Eglitis
BookSitting 