Οι Κυριακές μουδεν μοιάζουν με τις συνηθισμένες Κυριακές.Δεν τρώω γεύματασε οικογενειακά τραπέζιαούτε χαϊδεύω συνδαιτυμόνεςμε λόγια αιχμηράπλεγμένα επιδέξιασε κεντητά τραπεζομάντηλαούτε ξορκίζω … Συνεχίστε την ανάγνωση Αλεξία Καλογεροπούλου | Κυριακές

1.Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σουΣαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξηΈσταζες όλη από ηδονή, οι … Συνεχίστε την ανάγνωση Τάσος Λειβαδίτης | Μια γυναίκα

μέσα σε τόσα χρόνια προσμονήςχάνει η σκιά το σώμα τηςκαι απομένει η φωνήνα ταξιδεύειμες στην ηχώ τόσων αιώνων του κόσμου … Συνεχίστε την ανάγνωση Κώστας Τσιούφης | το σώμα κι η σκιά του

Ένα όχι πρέπει να είναι ολοστρόγγυλοόπως το όμικροννα διασταυρώνει στιγμέςόπως το χικαι να ανοίγει ευθείεςόπως το γιώταένα ναι πρέπει να … Συνεχίστε την ανάγνωση Μαργαρίτα Παπαμίχου | Επετειακό

(Ι) Τι κρίμα να πετάξουμε τα σύνεργα και τα λαμπρά κοστούμια στα σκουπίδια. Ήτανε -λέει- περιττά αφού το τσίρκο μας … Συνεχίστε την ανάγνωση Δημήτρης Παπακωνσταντίνου | Μάσκες

άνεμοι φύσηξαν ξανάδαιμονισμένοιστα σύννεφα φωτιάθ’ ανάψουν σήμερατης γης οι ανήμποροιοι κολασμένοι για να κουρνιάσουν γύρω τηςνα βρούνε ζεστασιάτου κόσμου όλουοι … Συνεχίστε την ανάγνωση Κώστας Τσιούφης | ξεχασμένοι θεοί

Μπορούσα βέβαια να βρίσκομαι πρώτοςανάμεσα στους οπλισμένους Δωριείςντυμένος την περιλάλητη αμφίεσή τουςόπως εκείνος που ποζάριζε σ΄ένα μουσείοακίνητος-θυμίζοντας ένδοξους καταρράκτες-μπορούσα βέβαιακαι … Συνεχίστε την ανάγνωση Μιχάλης Κατσαρός | Δωριείς

Είκοσι χρόνια μετά εκατό χρόνια αργότεραπάντα οι απεχθείς σωματοφύλακεςπάντα οι ίδιοι σέρνουν τα ξίφηπάντα οι ίδιοι κρατούν τις σημαίεςΠαιδί είχα … Συνεχίστε την ανάγνωση Ζακ Πρεβέρ | Ανάμνηση (μτφρ. Γιάννης Θηβαίος)

Ενόσω το κορμίκεκοιμημένοκι ανυπεράσπιστοονειρεύεταιαθανασίες και τέτοιαεκπνέοντας κάθε λίγομικρούς ημίφωνους συριγμούς,πώς το λιμπίζεται ο Χρόνοςο ηδονοβλεψίαςμετρώντας μία μίατις ανάσες τουαυτός ο … Συνεχίστε την ανάγνωση Σπύρος Κιοσσές | Συγχρονισμός

Ήταν η ώρα του βραδιού κι ερήμωναν οι δρόμοι(καθώς κατέβαιναν με δύναμη τα σιδερένια τα ρολά)και σπάραζε ο ήλιος και … Συνεχίστε την ανάγνωση Στρατής Πασχάλης | Κενό μνημείο

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφήκαι πέρασαν κιόλας ή μόλιςπενήντα χρόνια μοιρασιάςμε διψασμένες τις λευκές σελίδες στο τραπέζιπου ζήταγαν, ζητούν … Συνεχίστε την ανάγνωση Γιώργος Δουατζής | Μια δοξαριά

Έστεκες εκεί πάντα ωραία και γαλάζια,απέραντη και σταθερή κάθε πρωί.Άπλωνα το χέρι μου να σ’ ανταμώσωκι ένιωθα την αρμύρα σου … Συνεχίστε την ανάγνωση Μαίρη Φλώρου | Επιθυμίες