Τους τράβηξε απ’ τα μαλλιά μια αλαφροΐσκιωτη γριάτους έσερνε από τη δυτική πλευρά της πόληςσε κάποια αρχαία θαλάσσια σπηλιάκάπου στην … Συνεχίστε την ανάγνωση Αναστάσης Πισσούριος | Ο μηχανισμός της μέρας
Το Φεστιβάλ Βιβλίου, ένας ιδιαίτερα δημοφιλής θεσμός που για δεκαετίες τιμά τη διαχρονική αξία του βιβλίου, έρχεται ξανά να φωτίσει … Συνεχίστε την ανάγνωση 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο
ΙΤραγουδούσαμε κάποτε«καίνε οι φλόγες στα μάτια σου»Βουρκωμένοι τώρα σπαράζουμεΠώς καίνε οι φλόγες τα μάτια σου! ΙΙΤίποτα πια να καείΔεν απόμεινεΠαρά … Συνεχίστε την ανάγνωση Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Τρία ποιήματα της φωτιάς
Το ανύπαρκτο σύμπαν του θανάτου Bροχή φωλιάζει στης ελιάς το ηλιοδίαιτο ξύλο βρέχει στου καμένου σπιτιού άγριο φωςστις πέτρες ταξιδεύει … Συνεχίστε την ανάγνωση Κώστας Γουλιάμος | Δυο ποιήματα
Το ύστατο ρόδο του θέρους Να, το ύστατο ρόδο του θέρουςΈμεινε ν΄ανθίζει μόνο·Όλοι οι αγαπημένοι του σύντροφοιΞεθώριασαν και χάθηκαν·Κανένα λουλούδι … Συνεχίστε την ανάγνωση Thomas Moore | Το ύστατο ρόδο του θέρους (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος)
Το σπίτι δίπλα στην θάλασσα ήταν για χρόνια ακατοίκητο, πλάσμα ζωντανό δεν το πλησίαζε, φοβόταν το μαγεμένο του χέρι. Οι … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Για λίγο στο φως
οι στίχοι τουστολίδια αιώνιαγια του Αιγαίου μαςτα ταπεινά βραχάκια τα ποιήματά τουσαν ένα δροσερόθαλασσινό αεράκιπου φυσάειμέσα στον παρατεταμένοκαι επίμονο καύσωνατης … Συνεχίστε την ανάγνωση Κώστας Τσιούφης | Για τον Οδυσσέα Ελύτη
Διώκεται η μνήμη Την κατηγόρησαν πως ήταν βασανιστικήΤους γέμιζε με τύψειςΤης πρόσαψαν πως ήταν αδυσώπητηΤους θύμιζε ευθύνεςΤην κατηγόρησαν πως ήταν … Συνεχίστε την ανάγνωση Άρης Ορφανίδης | Δυο ποιήματα
Ι. Είναι σημαίνει «αγάπη»που φτάνει την ανυπαρξία στη σιωπή.Είναι θάλασσες που ουρλιάζουνμες του τυχαίου την αγκαλιά.Είναι ακρογιαλιές των ονείρωνπου περιμένουν … Συνεχίστε την ανάγνωση Χρύσα Καρδαρά | Δυο ποιήματα
Κατέβασε το διακόπτη, έθεσε σε λειτουργία το σύστημα συναγερμού, διπλοκλείδωσε την κεντρική είσοδο. Σήκωσε αργά το κεφάλι κι αντίκρισε το … Συνεχίστε την ανάγνωση Μιχάλης Νικολάου | Χαβάη!
Δυο ποιήματα από τη νέα συλλογή του Γιάννη Παπουτσάκη, «Οι ευνοούμενοι της βροχής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ο … Συνεχίστε την ανάγνωση Ιωάννης Σ. Παπουτσάκης | Δυο ποιήματα
Εσύ είσαι όρος όταν θεριεύεις ύψος μυρίζει μέλλον φθινοπωρινό απαλό της μνήμης. Σε ζωογονούνε ήλιος μ’ όσους πυρπόλησε η σκιά … Συνεχίστε την ανάγνωση Γιάννης Βαρβέρης | Φεγγάρια πανσελήνου
Το φεγγάρι φώτιζε αμείλικτα τη στιγμήεγώ απλωμένη σε μια βάρκασε μια λατρεμένη σιωπήεσύ κρατούσες στα κουπιάτο αβέβαιο κοινό μας μέλλον … Συνεχίστε την ανάγνωση Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη | Το φεγγάρι
Όταν βγαίνει το φεγγάριοι καμπάνες χάνονται,κι εμφανίζονται τ’ απρόσβατατα μονοπάτια.Όταν βγαίνει το φεγγάριη θάλασσα σκεπάζει τη γη,κι η καρδιά αισθάνεται … Συνεχίστε την ανάγνωση Federico García Lorca | Βγαίνει το φεγγάρι
Το σώμα εκ-τοξεύεται στην ευδίατου Αυγουστιάτικου πρωϊνούΘρυμματίζει το γαλάζιο καθρέφτηκαι βυθίζεται νωχελικάστη διαφορά της θερμοκρασίας.Ανοίγουν διάπλατα οι πόροικαι τα περάσματαΤο … Συνεχίστε την ανάγνωση Τάκης Π. Πιερράκος | Ξύπνημα Αυγούστου
BookSitting 