Η σιωπή στρατιώτης της πρώτης γραμμής,
που με θεόρατα άλματα διαπερνάει με τα αγκάθια της στα πέλματα τους καταρράκτες.
Με αλυσίδες στον καρπό αιώνια στοιχειωμένες, χωρίς να μπορούν να απελευθερώσουν από το κουτί τη μαγική φωνή,
μα κι αν τη βρουν ποιος θα ταρακουνηθεί από τις κραυγές της;
Οι αλυσίδες ακουμπούν το κουλουριασμένο χορτάρι για την αρπαγή τους από τα πέντε δάχτυλα αγωνιστών, που προκαλούν ξεριζωμό για το άνοιγμα των ματιών.
Ακολουθώ τη ροή πολύχρωμου φτερού, ταξιδεύοντας με πολλές άγκυρες και με κυριευμένα δάκρυα που στριφογυρνούν με χρόνο ρυθμικό, αποκομίζοντας τις φωνές των αγωνιστών.
Τρεμάμενα χέρια διστάζουν να αντισταθούν στα γιγάντια τείχη,
αγκαλιάζοντας την ελπίδα με στοργή,
μα η ελπίδα ήταν πιο δυνατή.
Κατέκτησε την ψυχή του φόβου,
διαπερνώντας φυλακισμένους που αγνάντευαν την αυγή.
Ο φόβος θα νικηθεί.
Φωτογραφία: Flora Westbrook
BookSitting 