Ξεκινάμε ανάλαφροι καθὼς η γύρηπου ταξιδεύει στον άνεμοΓρήγορα πέφτουμε στο χώμαρίχνουμε ρίζες, ρίχνουμε κλαδιὰγινόμαστε δέντρα που διψούν ουρανὸκι όλο αρπαζόμαστε … Συνεχίστε την ανάγνωση Μελισσάνθη | Στη νύχτα που έρχεται

Όσα βιβλία διάβασα είναι θαμμένα σ’ ένα ντουλάπι.Ποντίκια έφαγαν το βελούδο απ’ τα ροδάκινα.Ήρθε ο χειμώνας, το μέλι δεν λάμπει … Συνεχίστε την ανάγνωση Πασχάλης Κατσίκας | Μάνα

Εναπομείναντα βαρύθυμα φύλλαταλαντευόμενα σε ανεύρεση χλωροφύλληςπάνω σε κορμό φυλλοβόλου δένδρουατενίζουν μελαγχολικά το έδαφοςσυνειδητοποιώντας την αμετάκλητη κάθετη πορεία τους.Εγλύκανε ο καιρός … Συνεχίστε την ανάγνωση Μαίρη Φλώρου | Φύλλα χειμωνιάτικα

Είχε τριακόσια στρέμματα γης υπό κατοχήνκαι τον πατέρα της στα βάθη της Ανατολής. Θα παντρευόταν ευτυχώς ένα καλό παιδί. Κατά … Συνεχίστε την ανάγνωση Κυριάκος Χαραλαμπίδης | Στα στέφανα της κόρης του

στις πεδιάδες των Γετώνέφηβη πριγκίπισσααμαζόνα καλπάζουσακατάσαρκα ο γωρυτός τηςπούπουλο τ’ ακόντιαστα κρινοδάχτυλά τηςστην πατρική διαταγή υποταγμένηπειθήνια στου Φίλιππου τα ολόχρυσα … Συνεχίστε την ανάγνωση Κώστας Τσιούφης | Μήδα

Πως πρόλαβεςνα κάνεις την ευχή,είπες,το πεφταστέρι βλέποντας.Όμως,για τούτο ’δω τ’ αστέριπου στροβιλίζεται στο χάος,φορτωμένο οδύνη,καμιά ευχή δε σ’ άκουσα να … Συνεχίστε την ανάγνωση Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος | Η ευχή

Η σιωπή στρατιώτης της πρώτης γραμμής,που με θεόρατα άλματα διαπερνάει με τα αγκάθια της στα πέλματα τους καταρράκτες. Με αλυσίδες … Συνεχίστε την ανάγνωση Εύα Ουσταμανωλάκη | Τα κλειστά μάτια της σιωπής

Εδώ και καιρό, χαράματα με ξυπνά ο κρότος ενός τρυποκάρυδου. Ένα επίμονο χτύπημα σε ξύλινη επιφάνεια, στην καρυδιά της αυλής, … Συνεχίστε την ανάγνωση Σπύρος Κιοσσές | Ο τρυποκάρυδος