Φίλε μου,
οι στίχοι γράφονται
με λίγα πραγματάκια:
ένα τραπέζι, ένα κλαδί
με δυο μικρά πουλάκια,
δυο κόκκινα γαρύφαλλα
σ’ ένα ποτήρι· ακόμη-
ο γλυκασμός της Άνοιξης
κ’ η πλανερή της γνώμη.
Άσπρο χαρτί, σα μια καρδιά
στο φως παραδομένη·
μαύρο μελάνι, της σκουριάς
τη μυρουδιά να βγαίνει,
που ναν το πίνει το πουλί
της πέννας στάλα-στάλα.
Και κάτι ακόμη: ο Έρωτας,
-όλη του πόνου η σκάλα!
(Aπό την «Ανθολογία» του Η.Ν. Αποστολίδη, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 1954).
Ο Στέφανος Δάφνης (1882-1947), λογοτεχνικό ψευδώνυμο του ποιητή, πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα Θρασύβουλου Ζωιόπουλου, γεννήθηκε στο Άργος από Αργείτισσα μητέρα και αναπλιώτη πατέρα. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ναύπλιο και σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Σε ηλικία 25 ετών (το 1907) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως καθηγητής μαθηματικών και αργότερα ως τμηματάρχης στην εθνική βιβλιοθήκη. Ήταν παντρεμένος με την αξιόλογη ποιήτρια Αιμιλία Κούρτελη (1881-1941). Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε στην Αθήνα, όπου και πέθανε.
BookSitting 