i. ΣΤΙΓΜΕΣ
Για εκείνες τις στιγμές που γεννήθηκαν από Έρωτα.
Για εκείνες τις στιγμές που φάνταζαν μειλίχιες και ασάλευτες στο μέλλον.
Για εκείνες τις στιγμές που τρέλαιναν το μυαλό.
Για εκείνες τις στιγμές που έδιναν το φως στη ζωή.
Για εκείνες τις στιγμές που τις νίκησε ο χρόνος.
Για εκείνες τις στιγμές που τις αφάνισε το σαράκι της μοναξιάς.
Πώς τώρα μόνος και κενός να σταθώ;
ii. ΤΕΙΧΗ
Απέραντα τείχη, σύμβολο υποτιθέμενης προστασίας,
ένδειξη ασφάλειας ή μήπως όχι;
Μόνιμη η επίσκεψη του Φόβου και της αβεβαιότητας τις παγωμένες νύχτες, συναισθήματα που σαλεύουν και ταλανίζουν την ψυχή μου.
Στους γέρικους δρόμους παρελαύνει η μπάντα της μοναξιάς,
ενώ στο βάθος η ελευθερία θρηνεί μέσα από το κελί της.
Ο Χρυσοβαλάντης Κ. Σιτσάνης είναι Υπ. Δρ. Κλασικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ.
Φωτογραφία: cottonbro
BookSitting 