Το σταυροδρόμι του τώρα
Εκεί, κοντά στην ώρα της μεγάλης ησυχίας είναι που ακούγονται όλα πιο δυνατά. Πιο καθαρά και συνάμα εκκωφαντικά σχεδόν. Ο χτύπος της καρδιάς, το αίμα που κυλά στις φλέβες, ακόμη κι αυτό μπορεί κι ακούγεται, τόσο δυνατά. Η ανάσα γίνεται τόσο μεγάλη. Και τότε είναι που βρίσκεσαι στο σταυροδρόμι του τώρα. Πώς βιώνεται αυτό;
Θα φτάσεις στην ευδαιμονία από τους απλούς ήχους της ίδιας της ζωής ή θα σου φανεί αβάσταχτο το βάρος και εκκωφαντική η ησυχία;
Όλα είναι πάντα η επιλογή. Κι αυτό είναι που μας ακολουθεί σαν τον ίσκιο. Που όταν έχει φως φαίνεται δίπλα μας, στο ημίφως όμως βρίσκεται πάντα εκεί κι ας μην είναι ορατό. Αυτό είναι η επιλογή του τώρα, πάντοτε.
BookSitting 