Να_γελάς
Μη ξεχνάς να γελάς…
Σ’ εκείνες τις μάχες
που σ’ αφήσαν νικημένη κι ανίσχυρη στο πεδίο, να γελάς.
Στις κακές ζαριές που έφερες
και σε κάναν να χάσεις την παρτίδα, να γελάς.
Στους μουντούς ουρανούς
που με νεροποντές απειλούνε
την εύθραυστή σου σάρκα να βρέξουν, να γελάς.
Στις γειτονιές που θρηνούν για τα παιδιά τους που φύγαν, να γελάς.
Στα τρένα που καταφέραν
να σου κλέψουν ανθρώπους, αφήνοντάς σε σ’ ένα σταθμό πληγωμένη, να γελάς.
Σ’ αυτούς που σου κλείσαν τους δρόμους και αδιέξοδα χτίσαν εμπρός σου, να γελάς.
Στις φυλακές που εκείνοι δημιουργήσαν για σένα, δίνοντάς σου εσύ το κλειδί μια βαριάς κλειδαριάς να γυρίσεις, να γελάς.
Στις ατσάλινες αλυσίδες που στα πόδια σου πέρασαν, όταν τους ζήτησες ένα χαρούμενο βαλς να χορέψεις, να γελάς.
Σ’ εκείνους που φύγαν
και πήραν μαζί τους απ’ την ψυχή σου κομμάτια αφήνοντάς την ανάπηρη με δύο δεκανίκια
να ζήσει, να γελάς.
Στις μοναξιές που απρόσκλητα ήρθαν και στην πλάτη σου κάθισαν λυγίζοντάς σε, να γελάς.
Στις αγέλαστες μέρες
εσύ να γελάς.
Εσύ να γελάς να ξεθωριάζεις το μαύρο μου.
Εσύ να γελάς να γυρίζει η γη μου γαλήνια.
Εσύ να γελάς να βρίσκει το νόημά της η ζήση μου.
Εσύ να γελάς πριν ξεψυχήσει η ελπίδα μου.
Στους απαρηγόρητους κόσμους…
Στους βασανισμένους καιρούς…
Στους δυστυχισμένους ανθρώπους…
Και σε όλους αυτούς, εσύ να γελάς…
Μ’ ακούς;
Να μου γελάς…!!
BookSitting 
Να γελάς…αντίδοτο επιβίωσης, να μου γελάς…ανάγκη προσωπική!
Πολύ όμορφο!
Μαίρη Φ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο