Οι σκαντζόχοιροι του Σοπενάουερ
Κι η νύχτα μικρά κρεβάτια στρώνει
για τα όντα να ζαρώσουν
– κολλητά σχεδόν –
σκαντζόχοιροι που όταν κρυώνουν
σμίγουν
τόσο κοντά όσο να βρίσκουν
ζεστασιά
τόσο μακριά όσο να μην
πληγώνεται ο ένας απ’ τ’ άλλου τα αγκάθια
Καλή φιλοσοφία ν’ αγγίζονται οι
ανάγκες
με μέτρο – ίσα να θροΐζει η μια μέσα στην άλλη
Θυμίζει σπαθί που τραβιέται απ’ το θηκάρι του
τόσο όσο να φανεί η φονική του
λάμψη
κι ύστερα
– ένα σούρσιμο –
κι ο θάνατος γυρίζει αναίμακτος στη βάση
BookSitting 