Το BookSitting μίλησε με τον συγγραφέα Σωτήρη Σαμπάνη για την αλήθεια, το παρελθόν, τη μνήμη, την τύχη και το νόημα της ζωής, με αφορμή το νέο βιβλίο του, «Σκανταλόπετρα»,  που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα. 

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου 
(alexia.kalogeropoulou@gmail.com)

Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας;

Ήθελα να απομονώσω και να προβάλλω την κατεξοχήν ψυχογραφική διάσταση των ηρώων του μυθιστορήματος, στηριζόμενος στον συμβολισμό. Ο τίτλος λοιπόν συμβολίζει την κατάδυση στον εσωτερικό μας κόσμο, τη συλλογή στοιχείων αυτογνωσίας και την επιστροφή μας στην πραγματικότητα, κρατώντας κάτι πολυτιμότερο για τον εαυτό μας, κάποια πρόσθετη αξία.

Ο Μιχάλης Νέζης, ο ήρωας του μυθιστορήματός σας, σημαδεύεται από κάποια γεγονότα που τον ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. Πιστεύετε ότι το παρελθόν καθορίζει την πορεία μας στο παρόν και στο μέλλον;

Θέλω να πιστεύω πως ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας -ανεξαρτήτως στόχων και ονείρων- συναθροίζεται στην μνήμη σαν παρελθόν. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να το ονομάσουμε «εμπειρία ζωής» δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να μην επαναλάβουμε λάθη και παραλείψεις. Συνειδητά ή ασυνείδητα η μνήμη περιστρέφεται γύρω από «γεγονότα» μιας και αυτά έχει ως σημείο αναφοράς για να εμπλουτίσει το παρόν και με βάση αυτά ονειρεύεται να χτίσει ένα μέλλον. Το παρελθόν λοιπόν είναι το πλέον αξιοποιήσιμο υλικό μας. Σ’ αυτό το υλικό οφείλουμε να συνυπολογίσουμε και το απρόβλεπτο.

Είναι η μνήμη αξιόπιστη; Τι κρατάμε στη μνήμη μας;

Νομίζω πως είναι αξιόπιστη. Ίσως όχι τόσο στην καταγραφή των λεπτομερειών, όσο στην καταγραφή της αίσθησης που αυτή αποτυπώνει στην ψυχή και στα κύτταρά μας ακόμα. Σε κάθε περίπτωση είναι μαγιά δημιουργίας και καλώς εννοημένης εξέλιξης.

«Συνειδητά ή ασυνείδητα η μνήμη περιστρέφεται γύρω από «γεγονότα» μιας και αυτά έχει ως σημείο αναφοράς για να εμπλουτίσει το παρόν και με βάση αυτά ονειρεύεται να χτίσει ένα μέλλον.»

Ποιο είναι το «ελάχιστο» που μας κρατά ζωντανούς; Ποιο είναι το δικό σας «ελάχιστο»;

Ως ελάχιστο μπορεί να αναφερθεί, πρωταρχικά, η βούληση για ζωή και ό,τι αυτή  συνεπάγεται. Αυτή η βούληση παρουσιάζεται σαν ένα έργο που έχουμε να διεκπεραιώσουμε μέσα από μια διαρκή εκπλήρωση αναγκών. Η ευτυχία, η ικανοποίηση και η ευδαιμονία είναι εκφάνσεις του «ελάχιστου» που επισημαίνετε. Η δε γενετήσια ορμή  τις κληροδοτεί στους επόμενους. Στο «ελάχιστο» προσδιορίζω και κάποιες αξίες… όπως την αξιοπρέπεια. Το δικό μου «ελάχιστο» είναι η αξιοπρέπεια, χωρίς να σημαίνει ότι την έχω κατακτήσει. Συνεχίστε την ανάγνωση «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στο σαλόνι του BookSitting ο συγγραφέας Σωτήρης Σαμπάνης»