Το ορεινό χωριό ήταν βυθισμένο στην λευκή ονειροπαγίδα του χιονιά. Ο χειμώνας ήταν σκληρός, ράπιζε τα πλίνθινα σπίτια που ταξίδευαν … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Ελπίδα

Στο χωριό την Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία,οι άνδρες τραβούν για το καφενείο,οι γυναίκες τσιμπολογούν κουβέντεςμέχρι να φτάσουν σπίτικαι να … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Ο Κάφκα αναστήθηκε

Δεν θυμάμαι πότε ανταμώσαμε τελευταία φορά, θυμάμαι μονάχα ότι στις συναντήσεις μας, εγώ στεκόμουν πάντα πίσω από τον θεόρατο κορμό … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Καθώς μεγάλωνα

Θέλω να ξηλώσω από την κοιλιά του σώματος την ψυχή, να μεταμορφώσω αυτές τις δύο οντότητες σε ουρανό και θάλασσα, … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Θέλω

Παραμονή Χριστουγέννων 11:00 π.μ. Οι δρόμοι της πόλης αρχίζουν δειλά-δειλά να αισθάνονται τα χνάρια των περαστικών, να ρουφούν τις φωνές … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Σκηνές

Το σπίτι δίπλα στην θάλασσα ήταν για χρόνια ακατοίκητο, πλάσμα ζωντανό δεν το πλησίαζε, φοβόταν το μαγεμένο του χέρι. Οι … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Για λίγο στο φως

Φορώμέρες και νύχτεςξεχειλωμένεςεπίκτητο ένδυματης φυλακισμένης σάρκας.Η ελευθερία κόβειτον ομφάλιο λώροπου την δένειμε την σκέψη μου.Τα άκρα ατροφούνγίνομαι ένα έγχορδο κουφάρισκάβω … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Άλλος ένας άνθρωπος

Σύντομο ταξίδι Τώρα που η ζωή μου μπήκε ξανά στις ράγες της και μπορώ πια και απολαμβάνω την μπονάτσα του … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Σύντομο ταξίδι

Θέληση απούσα Ίσως και οι μέρες να φορούν μάσκες να αλλάζουν πρόσωπα να μας συστήνονται κάθε πρωί με νέο όνομα. … Συνεχίστε την ανάγνωση Ολυμπία Θεοδοσίου | Θέληση απούσα