Ο Ανδρέας Πλεμμένος γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα με απώλεια ακοής. Από μικρή ηλικία στράφηκε στο θέατρο και τη ζωγραφική ως τρόπους προσωπικής έκφρασης. Η αγάπη για τη συγγραφή τού έδωσε την ευκαιρία, από την εφηβεία ακόμα, να αποτυπώσει ιστορίες για τον κόσμο μέσα από τα μάτια του. Σπούδασε Θεατρολογία στο Ε.Κ.Π.Α. και συνεχίζει τις σπουδές του, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, στην Ειδική Αγωγή. Σκοπός του είναι να ενθαρρύνει τους συνανθρώπους του να εκφραστούν μέσα από τη φαντασία. Μέσω του θεάτρου ασχολείται με προγράμματα και δραστηριότητες για παιδιά, με στόχο την εμψύχωση και την καλλιέργεια της δημιουργικότητάς τους. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το βιβλίο του «Κίτρινη παραφροσύνη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
«Δεκατρία διηγήματα ενός τρελού». Παράξενος υπότιτλος για ένα βιβλίο… Τι κρύβει αυτή η πρόταση;
Δυστυχώς στην Ελλάδα πιστεύω πως o κόσμος δεν κάθεται να ακούσει τα εμπόδια του συνανθρώπου του. Όταν ο συνάνθρωπος πάει στον ψυχοθεραπευτή/τρια, όλοι θα τον πουν τρελό. Θεωρώ πως διαβάζοντας το βιβλίο μου, οι αναγνώστες θα σπάσουν τα στερεότυπα, θα μπουν στη θέση των άλλων με ενσυναίσθηση και θα καταλάβουν πως όλοι είμαστε »τρελοί» στην πραγματικότητα, δηλαδή όλοι περνάμε τα ίδια με διαφορετικές προσεγγίσεις.
Το χιούμορ είναι κάτι που σας συντροφεύει στην καθημερινότητά σας;
Όχι δεν είναι. Με συντροφεύει το αληθινό χαμόγελο. Το χαμόγελο μπορεί να βγαίνει από μια συζήτηση που έχει χιούμορ ή φλερτ ή την ομορφιά της προσφοράς. Αυτό με ενθαρρύνει να συνεχίζω και ας υπάρχουν εμπόδια στην κοινωνία.
Η λέξη «παραφροσύνη» αποπνέει μια απελπισία αλλά και μια υπερβολή, που είναι εμφανής στα κείμενά σας. Κίτρινη όμως γιατί;
Το κίτρινο χρώμα συμβολίζει την αντίθεση. Πιστεύω πως η σχέση δυο ανθρώπων μπορεί να φέρνει την ίδια στιγμή χαρά και απελπισία.
Στο τέλος κάθε διηγήματος υπάρχει ένα απόφθεγμα. Ποιο είναι το αγαπημένο σας και ποιο αυτό που σας αντιπροσωπεύει ως άνθρωπο;
Ωραία ερώτηση. Το αγαπημένο μου απόφθεγμα είναι αυτό στο διήγημα Η κορυφή της Αλήθειας. Σίγουρα το απόφθεγμα του διηγήματος Το Όνειρο της Μητέρας με αντιπροσωπεύει ως άνθρωπο.
Τι σας οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ξεκίνησα να γράφω αποφθέγματα από στιγμές της ζωής μου, όταν, ξαφνικά, αυτά έγιναν φανταστικές εικόνες στο μυαλό μου. Δημιούργησα φανταστικές ιστορίες, ώστε να μπορώ να κοιμάμαι τα βράδια. Δεν ήθελα να τις ξεχάσω, οπότε τις έγραψα. Θεωρώ πως είναι ημερολόγιο της φαντασίας μου, που ήθελα να μείνει καταγεγραμμένο στο χαρτί.
Κάνετε, επίσης, ένα πολύ ενδιαφέρον μεταπτυχιακό με θέμα την Ειδική Αγωγή.
Ναι. Θα ήθελα αυτό που κάποιοι θεωρούν μειονέκτημα να το μετατρέψω σε μια όμορφη ιστορία και περιπέτεια ζωής.
Βλέπω στο βιογραφικό σας θεατρικές σπουδές. Έχουν επηρεάσει στη γραφή σας;
Τα έργα του Σαίξπηρ, συγκεκριμένα, έχουν ασκήσει αρκετή επιρροή στα διηγήματά μου. Θεωρώ πως έγραψε κατά κόρον για το συναίσθημα, τις σχέσεις των ανθρώπων και τη ζωή. Σε κάθε τέλος του έργου του έρχεται το αποκορύφωμα, κάποιες φορές δυσάρεστο, κάποιες φορές χαρούμενο. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει η παραφροσύνη στα διηγήματά μου.
BookSitting 