Δεν είναι μόνο οι δικοί μου και το φως της χώρας μου
που μου έχουν λείψει στην ξενιτιά που ζω.
Είναι που κάθε φορά που αγοράζω Άνοιξη
οι παπαρούνες στο μπουκέτο
δεν κόπηκαν σε μια βουτιά μου στους αγρούς.
Από παιδί το μάτι μου
με οδηγούσε κατευθείαν στο λάγνο κόκκινό τους,
πιο ανοιχτό από του Ματίς,
που ενοχλούσε κατά τόπους
την καταπράσινη ησυχία του σκηνικού.
Φέτος, μετά από χρόνια, κατάφερα
στον τόπο μου το Πάσχα να γιορτάσω,
να γλιστρήσει στο βελούδινό τους η αφή μου
και η παιδική μου ηλικία στο χωριό
να διατρέξει το οπτικό μου πεδίο σαν ταινία
και έτσι καθώς φωτογραφίζομαι
ανακούφιση, Άνοιξη και Ελλάδα
μυρίζει ολημερίς η παλάμη μου.
Η Γκέλη Ντηλιά είναι ποιήτρια και συγγραφέας. Η πρόσφατη ποιητική της συλλογή με τίτλο «XL» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Φωτογραφία: stefzn
BookSitting 
Η νοσταλγία του ελληνικού Πάσχα κι όλης της παιδικής ηλικίας μαζί στους στίχους σας! Καλή Ανάσταση!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο