Προέκταση για τη συνέχεια
της ζωής τα δεκανίκια.
Η θλίψη κατατρώει
τον αίθριο ουρανό.
Έκθετος στις σφαίρες
του πεπρωμένου
γονατίζω στην παγερή άβυσσο,
τα χαμόγελα καταβυθίζονται.
Στους δύσκολους καιρούς της ύλης
αναζητούμε την ευτυχία
μες στο σκοτάδι των επιλογών μας.
Οι παγετώνες θα λιώσουν
όταν οι άνθρωποι θα αγκαλιάζονται,
όταν η ανθρωπιά ανθίσει
μες στην αντάρα αυτού
του ολέθριου και σιδηροδέσμιου σήμερα.
Φιλώ τα ευάλωτα χείλη,
η νύχτα που φεύγει άφησε την υπόσχεση…
μια πορφυρή σταλαγματιά ζωής.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
Φωτογραφία: Rawkkim
BookSitting 